Dave Brock over Hawkfest, Somnia en meer

Dave Brock is een van de belangrijkste en meest invloedrijke muzikanten. Voornamelijk omdat hij met zijn band Hawkwind space rock bekend heeft gemaakt, hij meerdere solo albums heeft uitgebracht en hij een van de oprichters is van Hawkfest. Dave heeft in 2013 tijdens de jaarlijkse Progressive Music Awards ook nog eens een Lifetime Achievement Award in ontvangst mogen nemen.
Hawkwind speelde in 2019 nog op Graspop, dat is de eerste keer dat ik de band live zag. Tot op de dag van vandaag is Hawkwind de beste live band die ik heb gezien. Ik vertelde Dave dat ik daar iemand heb ontmoet die helemaal vanuit Australië naar België was gekomen om Hawkwind live te zien, waarop ik de vraag stelde of hij dat ook verwacht had. Dat mensen de halve wereld rond zouden reizen om Hawkwind te zien.
Toen we net begonnen waren met spelen en we vooral in kroegen, kleine zalen en op gratis festivals speelden had ik dit niet verwacht. Inmiddels bestaat Hawkwind al meer dan 50 jaar en verbaasd het me wat minder. Vorig weekend, op Hawkfest, heb ik iemand gesproken die helemaal vanuit Canada naar Engeland was gekomen om Hawkfest te bezoeken. Het doet me goed te weten dat mensen nog zo veel van onze muziek houden.
Over Hawkfest gesproken, het festival was een paar dagen geleden weer. Waar kwam het idee voor een eigen festival vandaan? Hoe zijn jullie begonnen met het oprichten van een festival waar een hoop fans jaarlijks naar uitkijken?
We hebben over de jaren op een hoop gratis festivals gespeeld. Nadat drie gratis festivals hier in de buurt waren gestopt, wilde we een eigen festival speciaal voor onze fans. Wat veel mensen aanspreekt aan ons festival, is dat er een gevoel van broederschap heerst. Iedereen heeft het daar enorm naar zijn zin, zowel het publiek als de artiesten en bands die op ons festival spelen.

Hoe heb je deze editie van Hawkfest ervaren? Waren er nog bepaalde bands waar je zelf enorm naar uitkeek?
Het was wederom een gezellig festival. Aangezien ik de bands zelf heb uitgekozen heb ik van alle acts genoten en heb ik nieuwe bands de kans kunnen geven om op Hawkfest te spelen. Ik heb samen met de Erin Bennett band gezongen. Ook heb ik met The Soft Machne gespeeld. The Crazy World of Arthur Brown was ook aanwezig, daarnaast waren er ook een hoop nieuwere bands.
Aangezien Hawkwind een van de meest invloedrijke Space Rock bands is, wordt jullie band vaak geassocieerd met drugs. Heeft dat invloed gehad op de muziek die jullie spelen?
Waarschijnlijk lang geleden wel. Al moet je de drugs niet constant gebruiken anders raak je brein dood of erger sterf je ervan. In de eerdere dagen van de band was het gebruiken van acid een religieus iets. De hele industrie deed er aan mee.
Hawkwind heeft inmiddels 34 studio alnums uitgebracht, hoe zorg je ervoor dat geen album precies hetzelfde klinkt?
Simpel gezegd, het bedenken van nieuwe ideeën. Het is vergelijkbaar met schilderen. Als een schilder aan een nieuw schilderij begint bedenkt hij ook iets nieuws. Zo blijven er nieuwe ideeën komen en ook verschillende ideeën. Zo werkt dat met muziek ook.
Hoe heeft de band het Space Rock geluid waar Hawkwind om bekend staat gevonden?
Voornamelijk omdat dat iedereen elkaar hielp. Iedereen draagt wat bij en iedereen heeft verschillende ideeën. Er is nooit slechts een persoon die alles bedenkt, het zijn de mensen om je heen die je helpen verder te gaan.
Welke muzikanten hebben invloed op U gehad?
In de jaren 60 luisterde ik veel naar de blues. Er waren een hoop blues artiesten waar ik naar luisterde, er was een iemand in het bijzonder. Ik probeerde Big Bill Broonzy na te doen op mijn gitaar. Alle muzikanten beginnen met spelen door iemand na te doen.
Naast de studio album met Hawkwind heb je ook een aantal solo albums uitgebracht. Wat is het verschil tussen de Space Rock albums met Hawkwind en de solo albums?
Het woord zegt het al, de solo albums neem ik zelf op. Vaak zijn dat nummers die ik voor Hawkwind heb geschreven, die vervolgens niet worden uitgebracht met de band. Een aantal van die nummers neem ik dan zelf op, ik speel naast gitaar ook keyboard, bass en harmonica. Dat zorgt ervoor dat ik de artistieke vrijheid heb en die albums zelf kan opnemen zonder afhankelijk te zijn van andere bandleden.
De line-up van Hawkwind is over de jaren enorm veranderd. Hoe is het om het enige originele lid in de band te zijn?
Het voelt alsof ik de Master of the Universe ben. Er zijn een hoop verschillende muzikanten die in de band hebben gespeeld en ook verschillende instrumenten hebben gespeeld en een hoop hebben bijgedragen aan het succes van de band. Naarmate de tijd verder gaat en er een hoop verandert, veranderen de leden ook. Sommige leden hadden geen zin meer om dit soort muziek te spelen en waren er op uitgekeken. Het zorgt er wel voor dat je met nieuwe leden nieuwe dingen kan proberen.
Hoe vind je nieuwe bandleden? Hebben jullie audities voor nieuwe bandleden of kom je toevallig iemand tegen?
Momenteel zou ik dat niet weten. We hebben onze bassist, Doug, gevonden nadat hij ons een CD van zijn band heeft gestuurd. Hij is een goede bassist, dus hebben we hem voor de band gevraagd. De meeste bandleden hebben naast Hawkwind ook nog hun eigen band. Onze drummer, Richard, en ik zijn de enige leden die alleen voor Hawkwind spelen.
Deze maand brengen jullie een nieuw album uit. Het onderwerp van het album gaat over slapeloze paranoïde en vreemde gebeurtenissen. Hoe zijn jullie bij dit onderwerp gekomen?
Dankzij onze gitarist / keyboard speler Magnus. Hij heeft het nummer Somnia geschreven. Daardoor kregen we interesse om een album over slaap te doen. Het is een onderwerp waar je veel mee kan en zo is het idee voor het album Somnia ontstaan. Dankzij Magnus.
De album cover past erg goed bij het album, zou U hier wat meer over kunnen vertellen?
Het schilderij is geschilderd door een man, die vooral feeën en goblins schilderde. Hij werd gek op een dag en heeft toen zijn vader vermoord. Hij heeft toen een vrouw ontmoet en we hebben de schilder en die vrouw samen gevoegd op de album cover. Het schilderij is zo vervormd dat het op een bedlaken lijkt, dat past bij het onderwerp van het album.
Zijn er optredens die U na meer dan 50 jaar Hawkwind zijn bijgebleven?
Niet echt. Ik weet nog wel of ik een show goed of slecht vond gaan, iedereen heeft wel eens dagen waarop die nog nooit zo goed heeft gespeeld als voorheen en dagen waarop het allemaal niet zo goed loopt. Daarnaast vind het publiek er ook altijd wat van. Het kan ook voorkomen dat je zelf vind dat het niet goed is gegaan en je vervolgens een toeschouwer spreekt die het een fantastisch optreden vond.
Ik kan me nog wel herinneren dat we vroeger in een hoop psychedelische clubs speelden met prachtige lichtshows. De combinatie van multimedia, geluid en licht is iets wat we nog steeds proberen te doen met onze shows.
Ook hebben we op veel gratis festivals gespeeld. Zo is er recent een LP uitgebracht van de Greasy Truckers show uit 1972. Dat was een benefiet concert en de opbrengsten van de LP zouden naar de Truckers gaan.