Of Silence is alweer het achtste album van deze symfonische metalband uit Bochum, Duitsland.
Zoals de fans ondertussen gewend zijn, heeft Dawn Of Destiny ook voor het nieuwste album een gast van formaat weten te strikken. Deze keer weet de band zanger Chris Harms (Lord Of The Lost) te overtuigen om mee te doen. Op het nieuwe album weet zangeres Jeanette Scherff zich omringd door bassist/zanger/pianist Jens Faber, gitarist Veith Offenbacher, toetsenist Dirk Raczkiewicz en drummer Philipp Bock.
Het nieuwe album is indrukwekkend, met maar liefst dertien nummers in meer dan een uur tijd is dit een flinke portie metal. Het album opent sterk met We Are Your Voice waarin de band diverse tempo wisselingen door voert. Met ruim acht minuten op de klok is dit ook meteen het langste nummer. Het begint rustig waarna het tempo opgevoerd wordt, er komen loodzware gitaar riffs voorbij en indrukwekkende basloopjes om uiteindelijk met subtiel pianospel te eindigen.
Zangeres Scherff zingt beter dan ooit, krachtig en volumnieus. In het nummer Judas in Me zit een mooie wisselwerking tussen haar vocalen en het mannelijk koortje, en dat alles ondersteund door grommend en grauwend gitaarspel. In het nummer Childhood horen we gastzanger Chris Harms wiens donkere stem een mooi contrast vormt met de heldere vocalen van Scherff. de mix van deze twee stemmen is een genot om naar te luisteren.
De band dendert voort met nummers als Say My Name, White Mystery en Not The Way It Is. In Little Flower wordt er wat gas terug genomen, de piano wordt meer op de voorgrond gezet. Het is zeker geen ballad en qua volume wordt er niets ingeleverd. Verwacht geen intiem nummer, het is wel een paar versnellingen lager dan voorgaande. Scherff zingt meeslepend en er is ruimte voor wat langere gitaarsolo’s.
Burning Heart is afwijkend van voorgaande nummers, tot zeker halverwege is het een uptempo rocknummer met hitpotentie. Als we over de helft zijn wordt het iets steviger. Hierna gaat de band verder met het vertrouwde recept van symfonische metal in Silence, Run, The Curse en Inner Voice. Het album sluit af met het lange This Is Our Legacy dat opent met pianospel. Na bijna een minuut wordt dit overspoeld door heftig gitaargeweld en er volgt een muzikale tweestrijd tussen de twee instrumenten. Ondertussen doet Scherff waar ze goed in is, met haar stem emotie in het nummer stoppen.
Na afloop is de conclusie duidelijk, wat een fan-tas-tisch album hebben deze Duitsers afgeleverd! Ga dit luisteren, het kan eigenlijk niet tegenvallen.