Ze omschrijven hun muziek zelf als een mix van Street Dogs, oude Dropkick Murphys, en Descendents op doping. Een beetje bekend met de band was ik reeds, en omdat die eerste kennismaking erg positief was, zijn de verwachtingen best hooggespannen.
De split van Day Drinker en The Gundown maakt nog regelmatig zijn rondjes hier, maar nu is er dan de eerste echte langspeler van Day Drinker. De basis van streetpunk en hardcore, die ook duidelijk hoorbaar is in andere bands (onder andere The Reapers, Malad en Nations On Fire) waarin de bandleden actief zijn, is ook hier weer aanwezig, maar dan duidelijk aangevuld met meer invloeden uit de folk-punk en de Amerikaanse hoek. Zo zou je naast de duidelijk aanwezige eerder genoemde Dropkick Murphys invloeden, ook bij vlagen aan iets als NOFX of zelfs Bad Religion kunnen denken.
Opener Day Drinker knalt er direct lekker in; up-tempo met pakkend gitaardeuntje en heel passende afwisseling van zang. The Family zou je zomaar als tune in een tv serie voorbij kunnen horen komen; zo verrekte catchy! Ik weet niet of de band deze opmerking op prijs stelt, maar soms is het bijna zo radiovriendelijk pakkend als een band als Greenday. Van toch heel andere orde is het geheel in Duits gezongen Wohin Du Gehst. Die Duitse taal blijkt toch wel uitermate geschikt voor de kracht en felheid van dit nummer. Ik krijg bijna flashbacks naar Nina Hagen; en dit is bedoeld als compliment naar Jane. Ook de Bruisers cover These Two Boots Of Mine kan als zeer geslaagd gemarkeerd worden; door het vollere geluid is die vertraging aan het eind nog vetter.
De liedjes zijn eigenlijk allemaal gewoon enorm strak en pakkend; de basis van bas en drums staat als een huis, en de riffs en licks worden smaakvol en kundig gepresenteerd. Vooral in de up-tempo stukken is die lekker flodderige bas toch wel een aanwinst, en die combinatie en verdeling van zangpartijen tussen Ronny en Jane, is een superbonus die de band hiermee in handen heeft. Ook even een speciale vermelding voor het horror-comic artwork, leuk als Cd-boekje, maar wellicht als vinyluitgave met uitklaphoes nog meer de moeite waard.