De Belgische new wave-iconen De Brassers zullen bij het publiek vooral bekend blijven door hun culthit En Toen Was Er Niets Meer uit 1980. Die ‘toen’ moeten we helaas letterlijk nemen. De band hield ermee op en ze speelden in januari van dit jaar hun allerlaatste concert, in de AB in Brussel (B). Dat concert was er uiteraard één voor de geschiedenisboeken en daarom werd het opgenomen en uitgebracht, nog wel op het vorig jaar herrezen Antler Records. Het is een logische laatste bladzijde in het verhaal van deze band, die eigenlijk vooral live-albums heeft uitgebracht.
De Brassers is een band met een lang verhaal en ook met hier en daar gaten in het verhaal (in tijd dan) en met enkele wissels in de bezetting. Tomorrow Never Ends – Live At Ancienne Belgique moet de last van muzikale erfenis dragen en slaagt daar uitzonderlijk goed in. In deze bezetting en met deze drive hadden De Brassers er van mij nog wel een decennium kunnen bij doen, maar ze zullen wel hun redenen hebben waarom de stekker er net nu uit gaat. Misschien heeft het stilzetten van de klok er net voor gezorgd dat er met nog meer verbetenheid en branie gespeeld werd op dat allerlaatste concert.
De set in de AB startte met They Wanted Us Away en deze song typeert in de titel maar net hoe deze band in de jaren ’80 ontvangen werd in het vaderland. In de beginjaren was het voor De Brassers vaak ploeteren in het clubcircuit in België en Nederland. Dat ze dan de AB los uitverkopen bij hun afscheid is een mooie opgestoken middelvinger. Meteen valt op met hoeveel zorg dit concert werd ingeblikt en hoezeer de live-opname-techniek vooruitgegaan is sinds Live At Doornroosje, een opname van 1982.
Het afscheidsconcert was een mooie mix van het vroegste en het latere werk en er komen puike versies langs van Rise And Fall, Twijfels, O Brother, The Scream en Pijn. Heel wat covers ook, zoals Lowdown van Wire,“If There Is Something van Roxy Music en Nasty Little Lonely van Alternative TV. De fans van het eerste uur missen in deze lijst van covers misschien Shadowplay van Joy Division, een song die in de begindagen blijkbaar altijd gespeeld werd op Brassers-concerten.
Er komen ook twee gastzangers langs met een eigen nummer, als om songsgewijs de fakkel door te geven. Meuris van Gruppenbild (met Kontrole) is dan op papier een evidentie omdat één van De Brassers nog les heeft gegeven aan enkele leden van deze Limburgse college-band, maar voorts heeft Meuris maar weinig aangevangen met de Brassers-erfenis. Net iets actueler is dan Sietse Willems van Meltheads, die vorig jaar met Naïef heel raak een ode aan de Brassers en andere Vlaamse postpunkers bracht, al bleef bij de Meltheads het jammer genoeg bij die ene song.
Het live-album volgt in de eerste helft netjes de effectieve playlist, maar in de tweede helft wordt er wat geschoven met de volgorde. Mogelijk heeft dat te maken met de verdeling over vier vinyl-helften, maar ik vermoed dat er ook maar weinig fans zullen zijn die zich daar aan storen.
Het album sluit af met En Toen Was Er Niets Meer en Eruit. We blijven het jammer vinden dat De Brassers gestopt zijn, maar we zijn superblij met het live-album dat bij dat afscheid hoort.