“In another world, not our mortal world, souls are living like us, an eternal life forever….”
Begin 2016 sloegen Jan Willem Ketelaers (Ayreon, Knight Area) en Sander Heerings (The Dust Connection, Wane Of Summer) onder de naam Into The Open de handen ineen en creëerden van een intrigerend verhaal het album Destination Eternity. Destination Eternity is een conceptalbum over de reis van een ziel naar zijn eindbestemming. Het verhaal symboliseert leven en dood. Als het genoeg levenslessen heeft doorlopen volgt er eeuwig leven in de dood. Het album wordt in eigen beheer uitgebracht op 20 maart 2020. Omdat stevig fileleed een bezoek aan Jan Willem Ketelaers (JW) en Sander Heerings (SH) in het water gooide, legde ik de heren mijn vragen per e-mail voor.
Laat ik eens beginnen met jullie te vragen je voor te stellen aan de lezers en bezoekers van Rockportaal.
SH: Mijn naam is Sander Heerings en ik ben toetsenist en songschrijver bij Into The Open. Ik ben hiervoor actief geweest in progressive metalband The Dust Connection. Daarnaast maak ik (grotendeels als hobby) nog elektronische muziek onder de naam Wane of Summer. JW: En ik ben Jan Willem Ketelaers, zanger bij oa Knight Area, Ayreon, Valentine e.a.
Hoe zijn jullie met elkaar in contact geraakt?
SH: Jan Willem en ik zijn oud-collega’s. Rond het begin van dit millennium werkten we allebei voor hetzelfde IT-bedrijf, Jan Willem op de financiële administratie en ikzelf als consultant. We spraken destijds al geregeld over muziek, ik zat toen net bij The Dust Connection en Jan Willem was bezig met zijn eerste schreden als zanger. Hij heeft zelfs nog een demo opgenomen bij wijze van auditie, toen we bij The Dust Connection op zoek waren naar een nieuwe zanger.
Nadat we elkaar een aantal jaren uit het oog verloren waren, kwamen we eigenlijk weer in contact toen we elkaar ergens in 2016 tegen het lijf liepen in de kantine van het bedrijf waar Jan Willem werkt. Ik was daar toen voor een cursus. We raakten aan de praat en spraken af om contact te houden.
Wanneer en hoe is Into The Open ontstaan en waarom hebben jullie voor deze naam gekozen?
SH: Nadat we elkaar via diverse telefoongesprekken helemaal bij hadden gepraat, gaf Jan Willem aan dat hij teksten had liggen waar hij graag iets mee wilde doen. Ik ben toen aan het schrijven geslagen en voor we het wisten hadden we een hele serie nummers liggen.
JW: de bandnaam Into The Open is op een avond “overleggen” ontstaan en ik weet eigenlijk niet eens meer wie ermee kwam. Ik weet wel dat het ons beiden direct aansprak en daar zijn we niet meer vanaf gestapt. Ook de titel van het album was snel bedacht in de lijn van het verhaal.
Is Into The Open een band of een project van jullie samen?
SH: Into The Open is vooralsnog een project bestaande uit Jan Willem en ikzelf. Er is op dit moment nog geen sprake van een echte band, maar wellicht dat dat er in de toekomst nog van komt. We hebben het er wel geregeld over.
Introduceer de andere muzikanten eens kort. Waarvan kennen jullie deze of hoe zijn jullie met hen in contact gekomen?
SH: Op drums hebben we Robert Spaninks, waar ik jarenlang mee samen heb gespeeld in The Dust Connection. Naast een geweldige drummer is hij ook een uitstekende producer. Het lag dus voor de hand om hem daar ook voor te vragen. Dat greep hij gelukkig met beide handen aan en we zijn hartstikke blij met zowel zijn drums als de sound die hij het album heeft meegegeven.
Ook gitarist Martijn Balsters ken ik al jaren vanuit mijn tijd bij The Dust Connection, en die wilde ik er uiteraard graag bij hebben vanwege zijn veelzijdigheid en zijn prachtige solo’s. Daarvan heeft hij er gelukkig een aantal op Destination Eternity achtergelaten.
Robert kwam met het voorstel om ook gitarist Ronald Martens in te zetten en dat was een prima idee. Ik kende Ronald van Up The Irons dus ik wist dat het een uitstekende gitarist was, met een andere sound dan Martijn, dus die twee vullen elkaar mooi aan op het album.
Jan Willem kende bassist Frank Strokap dan weer van de Classic Rock Show, waar hij op dat moment mee door de Nederlandse theaters toerde, en ook Frank bleek gelukkig bereid om mee te doen. En gelukkig maar, want ook Frank heeft enkele puike partijen ingespeeld. Kim de Beer speelde overigens viool in diezelfde band, en aangezien we een klassiek aandoend intro voor Judgement Day in gedachten hadden hebben we haar ook gelijk benaderd. Ze heeft zelfs nog iets aan het arrangement bijgedragen dus dat heeft mooi uitgepakt.
Kunnen jullie iets vertellen over het dieperliggende thema van Destination Eternity?
JW: Het album Destination Eternity gaat over de reis van een ziel naar eeuwig leven in een wereld, niet zijnde onze aardse wereld. De ziel kan deze eeuwigheid pas bereiken als het in het aardse leven voldoende levenslessen heeft gehad en geleefd heeft als een goed mens. Als dit niet het geval is, moet de ziel na zijn dood terug naar aards leven om dit stadium alsnog te kunnen bereiken.
Destination Eternity is, zoals jullie aangeven, een verhaal. Zit er voor jullie een kern van waarheid in dit verhaal?
JW: De eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik het zelf alleen maar een mooi verhaal vind. Ik heb het verhaal geschreven in Spanje in de zomer van 2010, waarbij ik het oorspronkelijke idee en spirituele zienswijze door welke het verhaal geïnspireerd wordt, heb “geleend” van mijn vrouw, Marjon. Ik vond er ruim voldoende inspiratie in om er dit conceptalbum van te maken.
Hoe is het componeren en schrijven van de teksten in zijn werk gegaan?
SH: Een deel van de teksten had Jan Willem al liggen. Geïnspireerd door de sfeer van de teksten ben ik vervolgens muziek gaan schrijven. Voor het grootste gedeelte zijn de nummers op deze manier ontstaan: ik maakte een instrumentale demo, op basis waarvan Jan Willem vervolgens de zanglijnen verzon en deze thuis opnam.
Voor Back to the Days en Ride the Wind had Jan Willem ook al wat muzikale ideeën opgenomen met gitaar en zang. Deze hebben we
Het nummer Judgement Day staat centraal op het album en is ook het langste nummer. In mijn optiek is dit ook het sleutelnummer op het album. Zie ik dat goed?
JW: Welnu, in zeker zin wel. Het is het moment in het aardse bestaan van de ziel, waarop wordt beoordeeld of het eeuwig leven in de dood bereikt wordt; ‘Destination Eternity’.
Wat betekent de Latijnse tekst in dat nummer? Het is – net als meer nummers op het album – een conversatie tussen twee ‘personen’. Die ene is de ziel, maar wie is die ander?
JW: De letterlijke vertaling is ‘God geve ons vrede – Hij is een god voor ons’. Het symboliseert in brede zin een rechtszitting met een rechter, jury, publiek en de verdachte. Ik heb me hierbij niet laten weerhouden door artistieke beperkingen en er me een grootse voorstelling van in gedachten genomen.
Ride The Wind wordt deels gezongen door Maria Catharina (een geweldige zangeres overigens). Het is het een duet tussen weer twee ‘personen’. Wie symboliseren ze?
JW: Ride the Wind was zoals Sander al aangaf een nummer wat al bestond en welke naadloos in het concept paste. Ik heb het nummer in 2014 geschreven als een bombastische rockballad, zoals je die van Meatloaf zou verwachten (zonder me overigens te willen vergelijken met Meatloaf) én ik wilde deze heel graag gezongen hebben door Maria Catharina, die ik ken van Ayreon’s Theater Equation. Op Destination Eternity is alles wat ik met het nummer wilde gelukt. Het nummer gaat inderdaad over de ziel die afscheid gaat nemen van het aardse leven, zijn geliefde achterlatend, maar met de belofte ooit weer bij elkaar te zijn.
SH: De muziek had ik al liggen voordat er sprake was van Into The Open, en had op dat moment de werktitel Half Song…. In principe vanwege het feit dat ik het idee had dat het nog niet af was, haha. Maar toen ik het later nog eens luisterde, leek het muzikaal gezien ineens perfect als sfeervolle afsluiter van de plaat. Jan Willem vond dat gelukkig ook, en kwam vervolgens met die prachtige tekst over het overlijden van zijn vader, waardoor het geheel plotseling een persoonlijke en emotionele lading kreeg. Toen ik het vervolgens aan een vriendin liet horen zei ze: half song…. Half love. Dat vond ik zo mooi dat we besloten om die titel aan te houden.
Het artwork van de hoes door Vivi Hoffmans is geïnspireerd op het nummer Estonia van Marillion. Wat is de link tussen
JW: Vivi Hoffmanns heeft de cover van ons album geschilderd en de titel van het schilderij is “The Source”. Vivi maakte het schilderij in 2011 en werd geïnspireerd door het prachtige lied “Estonia” van Marillion, gebaseerd op de passagiers veerboot Estonia, die op 28 september 1994 zonk in de Oostzee, waarbij meer dan 850 mensen het leven lieten.
Het verband tussen “Destination Eternity” en “The Source” is treffend. Het album is een conceptalbum over de reis van een ziel naar zijn eindbestemming en het doek van Vivi symboliseert ook leven en dood en een beeld op hiernamaals.
Jullie brengen het album uit in eigen beheer. Is dit een bewuste keuze? Met deze stijl moeten labels als Butler Records en Frontiers toch interesse hebben?
SH: We hebben deze labels wel aangeschreven, maar ze bleken het toch niet aan te durven. Ook andere partijen lieten niet veel horen dus uiteindelijk hebben we besloten om het zelf te doen. Ook omdat we het album toch te mooi vonden om op de plank te laten liggen.
SH: Vooralsnog zijn er geen echte toekomstplannen. We willen het ooit nog wel eens live gaan brengen, maar die plannen zijn nog verre van concreet. Over een tweede album hebben we het ook nog niet echt gehad…. Eerst maar eens kijken hoe deze het doet en dan zien we wel… ik zeg er in elk geval geen “nee” tegen.
Wat willen jullie zelf nog kwijt aan diegenen die dit interview gaan lezen?
JW: We hopen eigenlijk dat iedereen het album gaat beluisteren. We zijn er erg trots op en we zijn benieuwd wat het publiek ervan vindt.