Drie dagen lang is Doornroosje in de ban van Nijmeegs trots De Staat. De band bracht in 2023 de drie ep’s Red, Yellow en Blue uit en uiteindelijk zat achter die kleuren veel meer betekenis dan gedacht. Die drie primaire kleuren bleken te staan voor de verschillende gemoedstoestanden voor de band. Zo staat Rood voor de duistere kant, Geel voor de lichtvoetige dansbare muziek en met Blauw zoekt de band de melancholische kant op. Naast deze verschenen ep’s kondigde band ook live-shows aan met hetzelfde thema, waaronder deze driedaagse in Nijmegen. Rockportaal is wel nieuwsgierig naar die duistere kant en meldde zich aan de deuren van het Nijmeegse podium.
De rode kleur stond dan ook overal centraal bij Doornroosje. In de foyer, het café, de garderobe, overal prijkte deze primaire kleur. Er werd dan ook groots uitgepakt voor deze uitverkochte show van De Staat. Zouden ze op de andere dagen ook de kleuren aanpassen naar geel en blauw? Doonroosje doet niet aan de termen grote zaal of kleine zaal. De zalen hebben kleurnamen gekregen en laat nou net vanavond De Staat in de Rode Zaal staan.
Wie ook in deze grote zaal mocht spelen was Iron Jinn. Iron Jinn mag wel een supergroep genoemd worden, want met bandleden van onder andere The Devil’s Blood, Shaking Godspeed, Birth Of Joy en Pauw in de gelederen mogen we concluderen dat het met de jaren ervaring wel goed zit. Iron Jinn bracht het uitverkochte Doornroosje in de juiste sferen met hun psychedelische klanken. Iron Jinn deed niet aan nummertjes van drie of vier minuten, liever lieten de heren nummers van zeven of acht minuten horen, waarbij ze het publiek helemaal los lieten gaan. Verrassende hooks, scheurende gitaren en de nodige psychedelica is waar het bij deze heren om draaide. Iron Jinn paste dan ook perfect bij de duistere kant die De Staat vanavond over deze zaal wou uitstorten.
Rockportaal zag De Staat al menigmaal optreden en vaak kon er wel een gedachte worden gevormd hoe Torre en zijn kornuiten een show zouden opbouwen, welke nummers er op de setlist zouden staan en dergelijke, maar bij dit muzikale project werd het dan toch weer gissen. De band moest hun oeuvre spreiden over drie totaal andere avonden, welke nummers pasten nou echt bij het thema Red? De Staat gaat zelden over één nacht ijs en zo was er over vanavond goed nagedacht. Zo was er rode verlichting in de zaal en ook waren de doeken op het podium in dezelfde kleuren. Wel was de samenstelling van de band hetzelfde evenals het enthousiasme waarmee De Staat rond kwart over negen van start ging. Met Look At Me en Ah I See maakten we meteen kennis met de duistere kant van de band. Deze sfeer zou vervolgens ongeveer anderhalf uur zo blijven. Gedreven, bezwerend, grauw, rauw en duister waren de termen die regelmatig omhoog popten bij dit optreden. Geen ludieke dansjes of iets van dat entertainment, maar als een op hol geslagen stoomlocomotief denderde De Staat door een setlist vanavond.
Op deze setlist prijkten niet alleen de nummers van hun laatste ep Red, maar ook klassiekers Me Time en Old Macdonald Don’t Have No Farm No More pasten heerlijk bij dit thema. We zagen dan ook een band aan het werk zoals we ze ook aan het begin van hun carrière zagen, een ware rockshow, waarbij een grote rol was weggelegd voor drummer Tim van Delft. Het karakter van deze show was minder elektronisch, waardoor de nadruk eerder op drums en gitaar kwam te liggen. Het was dan ook te gek om de band op deze manier weer aan het werk te zien en het duivelse jasje paste de heren perfect. Zo leek dan ook Make Way For The Passenger des te meer op hun lijf geschreven. Ook songtitels zoals Murder Death en Burning The Flag deden dan ook een extra duit in het zakje.
Of ze nu een melancholische show moeten spelen, ze hun dansbare kant moeten laten zie of toch hun duistere kant mogen belichten, het absolute middelpunt van de aandacht blijft frontman Torre Florim. In zijn thuisstad moest hij uiteraard de plaatsnaam Nijmegen meermaals uitspreken en ook op karakteristieke wijze aangeven dat zij De Staat waren. Torre was voor deze avond misschien wel de duivel uit het doosje en speciaal voor deze avond deed een bandlid van Iron Jinn ook even mee op het nummer Meet The Devil, wat ze lang geleden samen schreven. De Duivelse Staat voerde aan het eind van deze show het tempo graag wat op en het nummer met Iron Jinn bleek nog maar een voorbode voor meer. Geen enkel nummer klonk zo hard als Head On The Block, de bassen waren meer dan voelbaar, heel Doornroosje trilde even mee. Dit zorgde ervoor dat het publiek nog meer uit zijn dak kon gaan en kon zich vervolgens met Witch Doctor geen betere opvolger wensen.
De rode avond van De Staat was uiteraard niet compleet zonder toegift. Het publiek hunkerde naar meer en mocht zich opmaken voor een tweetal nummers, waarbij Rooster Man wederom het duistere imago van deze avond versterkte. De heren van De Staat hadden dan ook perfect aangevoeld welke nummers ze nu wel of niet moesten spelen. Om Doornroosje voor een laatste maal te doen exploderen bleek Kitty Kitty voor het laatst bewaard. Het laatste beetje energie werd gulzig door de band binnengehaald, de eerste avond van hun driedaagse in Nijmegen was dan ook een groot succes!