Een terugblik, waar begin je? Ik weet in ieder geval waar ik niet mee ga eindigen en dat is het vreselijke “Oh 2024 wat was je mooi”, vlekken als resultaat van overgeefsel krijg je nu eenmaal moeilijk uit je kleren. Sowieso is 2024 het eerste volledige jaar voor mij als recensent bij Rockportaal. Een beslissing waarvan ik tot op de dag van vandaag geen spijt heb. Na een aantal jaren niet te hebben geschreven was het toch even afwachten hoe roestig alles zou zijn, maar ik merk dat ik er nog steeds enorm veel plezier aan beleef. Dus, zolang mijn eerwaarde collega’s mij niet zat zijn, zijn jullie lezers voorlopig nog niet van mij af!
2024 was niet alleen een terugkeer naar het schrijven van muziekrecensies, maar voor mij ook een terugkeer naar mezelf en het bezoeken van concerten. Vanwege zeer stressvolle periodes de afgelopen jaren en de fysieke en mentale klachten als gevolg, was ik het bezoeken van concerten gaan mijden. Dit was altijd één van mijn voornaamste hobby’s en heb het altijd als een leegte ervaren dat dit een paar jaar niet meer ging. Maar dit jaar is daar verandering in gekomen en heb ik weer regelmatig bij diverse concerten acte de presence gegeven. Natuurlijk niet zo vaak als sommige van mijn collega’s, maar meer dan genoeg om te kunnen zeggen “ja ik ben weer terug”.
Maar dit was voor mij niet het enige persoonlijke hoogtepunt van 2024. Wat ook een hoogtepunt was, was het tweede Rock & Metal Society Fest! Het eerste kon ik niet bijwonen in verband met autopech (was al halverwege grrr…), maar dit keer wel. Zo leuk om mensen die ik alleen van hun screen name kende, nu in het echt heb kunnen ontmoeten. Er zijn zelfs hele waardevolle connecties ontstaan. You know who you are 😉. Supertof hoe zoiets kan ontstaan vanuit een sociaal medium. Ik ben daar altijd wat sceptisch over geweest, maar het festival heeft aangetoond dat het toch echt mogelijk is!
Dit brengt mij ook dan ook gelijk bij een muzikale terugblik op 2024. Qua concerten heb ik diverse mooie en leuke optredens mogen bijwonen, maar één sprong daar bovenuit en dat was het optreden van Fish in Tivoli. Fish was het allereerste optreden die ik ooit heb gezien als kleine jongen. Ik weet het nog goed als 12-jarige samen met mijn 10-jarige broertje samen met mijn vader naar het Zuiderpark. De hele reis met trein en tram was al een ervaring, om daarna mijn ogen uit te kijken toen we het Parkpop terrein opliepen en de standaard motorclub ontmoetingsplek zagen. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Maar niet alleen vanwege dat, maar ook het voor het eerst mogen aanschouwen van livemuziek. Nu niet muziek die vanuit boxen door de woonkamer heen schalde, maar daadwerkelijk live over ons uitgestort werd. Incommunicado live horen was voor mij een eye opener. Dit wilde ik vaker mee maken!
Wat mooi was het dan ook om bij zijn afscheidstournee aanwezig te zijn (alhoewel ik uit zeer betrouwbare bron heb vernomen dat het zomaar kan zijn dat over twee jaar Fish gewoon weer muziek gaat maken) en me mogen vergapen aan de performer die Fish is. Ja, hij is een stuk ouder geworden en de stem komt niet meer zo hoog als destijds, maar het is nog steeds een enorme presence on stage en een verhalenverteller die zijn weerga niet kent. Vanaf het nummer Vigil In A Wilderness Of Mirrors tot de afsluiter (en derde toegift!) The Company betoverde hij het publiek en mij en werd ik weer teruggebracht tot mijn eerste muzikale ervaring. Het was een onvergetelijk optreden en heb er wel een traantje bij weg moeten pikken, indrukwekkend! De cirkel was rond op die avond!
Maar 2024 was natuurlijk meer dan alleen de optredens, want wat is er weer een hoop moois uitgebracht dit jaar! Persoonlijk overvleugelt 2024 muzikaal 2023, wat ook al geen misselijk jaar was. Ik ben opgehouden om te tellen hoeveel nieuwe releases ik dit jaar geluisterd heb maar dat getal moet richting de 1500 gaan. Gekkenwerk! Ik zou alleen niet anders willen dan zoveel mogelijk te ontdekken wat ons geliefde genre ons elk jaar weer geeft. Het maken van een eindejaarslijst was hierdoor alleen wel een Herculeaanse taak. Okay ik heb geen driekoppige hond hoeven te vangen (mijn dochter haar vissen vangen met een schepnet ging me wel goed af!) en de zaterdag schoonmaak is ook niet hetzelfde als het uitmesten van de stallen van Koning Augeas, maar toch dit ging niet zonder slag of stoot.
Een hele vette disclaimer, dit is een momentopname en ik heb bij lange na niet alles geluisterd dit jaar, dus zal echt wel wat toppers gemist hebben, maar dit is zoals ik het nu zie. Zal het er morgen anders uit zien, vast wel! Ik heb gekozen om alleen full lengths in mijn top te zetten, but without further ado, here we go!
- Devin Townsend – PowerNerd
- The Lunar Effect – Sounds Of Green & Blue
- Sundrifter – An Earlier Time
- Huntsmen – The Dry Land
- Ironside – Viking Saga
- Sergeant Thunderhoof – The Ghost Of Badon Hill
- Rezn – Burden
- SPEED – Only One Mode
- Black Country Communion – V
- Borknagar – Fall
- Sebastian Bach – Child Within The Man
- External – Dreamscapes
- Bring Me The Horizon – POSTHUMAN: NeX Gen
- Mexican Ape-Lord – Blunt Instrument
- Wheel – Charismatic Leaders
- Mr. Bison – Echoes Of The Universe
- Guenna – Peak Of Jin’Arrah
- Escuela Grind – Dream On Algorithms
- The Hazytones – Wild Fever
- Spirit Mother – Trails
- Shane Smith & The Saints – Norther
- Cairo Knife Fight – Dream Season
- The Warning – Keep Me Fed
- No Terror In The Bang – Heal
- Bombus – Your Blood
- Fierce Diety – A Terrible Faith
- Horseburner – Voice Of Storms
- Anciients – Beyond The Reach Of Sun
- Blues Pills – Birthday
- Kill The Lights – Death Melodies
- Evergrey – Theory Of Emptiness
- Category 7 – S/T
- The Cold Stares – The Southern
- Restorations – S/T
- Freddy And The Phantoms – Heathen Gospels
Het bij houden van EPs was voor mij een onbegonnen taak, steeds meer komt er uit in dit format en wanneer spreken we nu eigenlijk van een EP of is het meer een ouderwetse single? Ik wil er alleen wel één uitlichten welke onlangs is gereleased en dat is Citizend met The Spiral, wat een fantastische EP! Een beetje donkere Americana gemixt met noiserock. Een review volgt!
Het nummer dat voor mij het nummer van 2024 is:
Shane Smith & The Saints – Adeline
Dit nummer heb ik grijs gedraaid. Het is niet vernieuwend, het is vrij simpel en toch raakt het mij. Of ik nu onderweg ben met de auto of ’s avonds in bed lig met de koptelefoon op, dit nummer kan altijd!