Mijn terugblik over 2021 eindigde ik met waar ik me op verheugde voor 2022: het vier keer uitgestelde concert van Igorrr en de tour en het album van King’s X.
Ik was bij Igorrr, heb de voorprogramma’s gezien, werd terwijl ik er was ziek en lag al thuis in mijn bed voordat Igorrr überhaupt afgelopen was. De Europese tour van King’s X werd uitgesteld. Het album kwam wel, was prima, maar verdween toch relatief snel uit de lijst van meestgedraaide albums.
2022 werd voor mij wél het jaar van The Lickerish Quartet en Jellyfish. Van de laatste had ik al een album, maar door het bandje met drie oud-leden daarvan, The Lickerish Quartet, ging het pas écht los. Ik ontdekte het geweldige nummer Fadoodle van een paar jaar geleden, zag dat er dit jaar nog een EP van ze ging verschijnen en ik heb maandenlang vrolijk meegehuppeld op de hogeschoolpop van de heren. En dus stond de nummer één al heel lang vast:
1. The Lickerish Quartet – Fables From Fearless Heights
Deze heb ik nooit besproken en toch weer wel. De basis van de serie EP’s Threesome Vol. 1, Threesome Vol. 2 en Threesome Vol. 3 werd een paar jaar geleden opgenomen met King Crimson/Tom Jones-drummer Jeremy Stacey en in etappes afgerond in respectievelijk 2020, 2021 en 2022. Fables From Fearless Heights is een Japanse release met alle drie de EP’s én twee covers: Elvis Costello’s So Like Candy en Lyndsey De Paul’s Sugar Me. De rest van het lijstje is, op Adrian Belew na, van de steviger soort.
2. Saxon – Carpe Diem
3. John Norum – Gone To Stay
4. Rammstein – Zeit
5. Beth Hart – A Tribute To Led Zeppelin
6. Adrian Belew – Elevator
7. Robert Jon & The Wreck – Wreckage Vol. 2
8. Deraps – Deraps
9. Sass Jordan – Bitches Blues
10. Ruben Hoeke Band – Reloaded
De bluesrock was goed vertegenwoordigd en ook bij de releases die het lijstje niet haalden zat veel uit die categorie: When Rivers Meet – The Flying Free Tour Live, Dirty Honey – Dirty Honey, Bernie Marsden – Trios, Eric Gales – Crown, Goodbye June – See Where The Night Goes en The Commoners – Find A Better Way zijn stuk voor stuk de moeite waard.
De andere vier die ik er nog even uit wil lichten komen uit de proghoek: Toehider – I Have Little To No Memory Of These Memories, Six By Six – Six By Six, het eerder genoemde King’s X – Three Sides Of One en een project dat voor herhaling vatbaar is, D’Virgilio, Morse & Jennings – Troika.
Voor volgend jaar staan er inmiddels releases op de planning van DeWolff, Robert Jon & The Wreck (een EP én een livealbum!), The Winery Dogs, Haken en Jason Bieler & The Baron Von Bielski Orchestra. En hopelijk eindelijk ook eens het nieuwe album van John Sykes, Sy-Ops.
Op een mooi, muzikaal 2023!