Dit jaar hoorde ik veel rock, hard rock en heavy metal die niet zijn stempel kon drukken op mijn geheugen, of dat nu nieuwkomers waren of dinosaurussen in hun genre. De albums die bijna spontaan mijn top 10 halen, zijn eerder het extremere, donkere en hardere werk. De Sisters of Suffocation, Dead Cross, Memoriam, … Slechts twee rock-albums counteren al dat geweld: de Amerikaan Matt Watts die van liefdesverdriet een Olympische discipline maakt en zelf meteen goud pakt en de Belgische opper-vakman in de rock: William Souffreau. Zo kom ik tot volgende top 10:
- Memoriam-For The Fallen
- Stahlsarg-Mechanisms of Misantropy
- ColdCell-Those
- Sisters of Suffocation-Anthology of curiosities
- Dead Cross-Dead Cross/
- Evil Invaders-Feed Me Violence
- Moonspell-1755
- Wiegedood-De Doden Hebben Het Goed II
- Matt Watts- How Different It Was When You Were There/
- William Souffreau-Tobacco Fields/
De beste live-optredens die ik dit jaar zag, heb ik niet in een rangschikking geplaatst, maar de betere waren Kvelertak, Wiegedood en Channel Zero in De Kreun in Kortrijk, Memoriam en Flotsam & Jetsam in de Elpee in Deinze, Circle Unbroken op de Gentse Feesten en het solo-optreden van Sully Erna van Godsmack in La Madeleine in Brussel. Met die plaatsnamen had u al begrepen dat ik die ene Belgische reviewer van Rockportaal ben. Voor 2018 kijk ik al hard uit naar nieuw werk van Kvelertak, DodenGod, Wiegedood en Chalice.