Wat een jaar was 2022. Eindelijk ‘’mochten’’ we weer en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. Zoveel concerten, zoveel festivals. Ook waagde ik de stap van internet zines naar printed magazines met mijn werk voor Rock Tribune Magazine. Mijn verhuizing naar Eindhoven Rockcity ging gepaard met het aan boord gaan bij Eindhovenrockcity.nl waar ik de lokale 040 muziek scene wat extra aandacht mag geven. Daarnaast mocht ik als jurylid optreden bij de Femme Festival Band Battles, een erg leuke ervaring.
Op persoonlijk vlak was een hoogtepunt de terugkeer van mij zoontje naar Nederland en de voortzetting van de fijne relatie met mijn lief, met wie ik wat mooie concerten en festivals mocht meemaken.
Er kwamen veel fijne platen uit dit jaar. De nieuwe Machine Head was een return to greatness en het mogen interviewen van frontman Rob Flynn voor Rock Tribune Magazine was geweldig. Midnight stelt nooit teleur, net zo min als Stick To Your Guns die niet alleen een geweldig geluid hebben maar ook een goede boodschap. Hetzelfde geldt voor Ithaca, een toffe band die ik mocht interviewen en ik tot mij genoegen op veel jaarlijstjes terugzie. Ignite wist me aangenaam te verrassen met hun nieuwe album. Nieuwe frontman Eli Santana kan zich (tot mijn verbazing) meten met 1 van mijn favoriete zangers, voormalig frontman Zoltán Téglás. Cave In kwam met een sterke comeback plaat na het overlijden van hun bassist, waar ik met deze band over mocht praten voor Rock Tribune. Het Amorphis kwartje viel bij me, mede door een interview met ze en hun live performance op Graspop. Hoewel ik niet meteen onder de indruk was van Slipknot’s nieuwe album begon ik hem na wat luisterbeurten toch meer te waarderen. De hardcore meets Slayer sound met unieke Western thematiek van Spiritworld vond ik bij de eerste luisterbeurt al tof, en ik zie die plaat ook op veel eindejaarslijstjes terug. Na hun energieke live optreden was ik helemaal om. Ozzy blijkt het nog gewoon te kunnen en samen met toffe gast gitaristen (zoals Tommy Iommi) en een poppy productie die toch werkt verdiende hij een plekje in mijn top 10.
- Machine Head – Øf Kingdom And Crøwn
- Midnight – Let There Be Witchery
- Stick To Your Guns – Spectre
- Ithaca – They Fear Us
- Ignite – Ignite
- Cave In – Heavy Pendulum
- Amorphis – Halo
- Slipknot – The End So Far
- Spiritworld – Deathwestern
- Ozzy Osborne – Patient No 9
Mijn favoriete live optreden was de enorm energieke show van death pop orkestje Blood Command in het Duitse Blue Shell. Frontvrouw Nikki was energiek, sensueel en krachtig op het podium. Ik zag haar crowdsurfen, huilen en gewoon zich helemaal geven. Daarnaast waren Groene Engel of Death, de vele Club Void shows en Cradle of Filth erg tof.
Qua interviews sprongen mijn erg persoonlijke gesprek met mijn grote favoriet Jesse Leach van Killswitch Engage voor Rock Tribune er uit, alsmede de interviews met Danni Filth van Cradle of Filth, Soilwork en de dames van Nervosa en Burning Witches. Het meest unieke interview uit mijn carriere was waarschijnlijk met Dikke Dennis.
Al met al een geweldig jaar. De fijne mensen om me heen, de fantastische muziek wisten de rellen, haat tegen andersdenkenden en geaarden, de groeiende armoede en politieke misstanden gelukkig goed te maken voor me.