Alweer terugblikken? De tijd gaat veel te snel. Gejaagd als we zijn. 2017 staat voor mij o.a. in het teken van een nieuwe, intensieve, maar daardoor leuke nieuwe baan. Dit na mijn kortste contract bij een werkgever ooit (sorry!). Voordeel is nu dat ik met de fiets naar mijn werk kan. Zoals vaak heeft 2017 ook dieptepunten. Ik ga er maar niet teveel noemen. Eentje is in ieder geval het plotseling overlijden van onze kleine zwarte, uit Boedapest afkomstige, ’tijger’. Slechts tien jaar en een beetje. We missen je!
Op muziekgebied is 2017 een uitzonderlijk jaar geworden. Veel nieuwe bands en gevestigde bands realiseerden bijzondere muziek. Feit is wel dat de meest opmerkelijke platen komen van bands die niet in de rockmuziek actief zijn. Waren er dan geen goede rockplaten? Jawel, maar daar ging het toch veel meer over het bevestigen van de status. Bovendien zijn die rock albums meer een bevestiging dat rockmuziek niet altijd moeilijk hoeft te klinken om mooi en goed te zijn.
Er zijn wat mij betreft vier albums die er bovenuit springen.
- Empusae (dark ambient) Met de stem van CHVE (o.a. Amenra). Detaillistische aandacht voor sfeer en de keuze in instrumenten maakt Lueur een angstaanjagend mooi album.
- Camerata Mediolanense (neo klassiek, heavenly voices).De muziek ontdekken vraagt om onthaasten en diepere aandacht dan een vluchtige luisterbeurt kan bieden. Wanneer dat lukt dan blijkt Le Vergini Folli een muzikaal meesterwerk.
- Daemonia Nymphe (neo klassiek, middeleeuws, theater) Macbeth is een intrigerende plaat die groeit bij elke luisterbeurt. Klassiek, (dark) folk, middeleeuws, theatraal, dark ambient en Brits/ Griekse folklore, het zit er allemaal in.
- Sasquatch (stoner) We zijn verliefd! Sinds tijden niet zo’n sterk begin gehoord van een (stoner)rock album.
De volgende albums komen kort daarachter en zijn, wat mij betreft, zeker het beluisteren waard.
Ashram (neo klassiek)
A-Sun Amissa (avant garde/ dark ambient)
Atavismo (psychedelische rock)
The Quartet Of Woah! (psychedelische progressieve rock)
Anathema (progressief)
Daniel Cavanagh (progressief)
Riverdogs (blues/ hardrock)
Blacktop Mojo (hard)rock)
Prong (metal/ hardcore)
Nordic Giants (bijzondere postrock)
Labirinto (postrock)
Wie zich nog meer mogen bewijzen zijn o.a. Ivory For Elephants (stoner – EP)
De akoestische albums van Peter Murphy, John Garcia, Blutengel en Solar Fake gaven een mooi en integer overzicht van hum muziek.
https://youtu.be/0eNpEdtsOBY
Live:
* Katatonia (met Prong) in Köln. Wat hebben wij geluk met de nieuwe zalen in Nederland. Katatonia had niet het beste geluid tijdens dit optreden, maar liet wel horen (verder) gegroeid te zijn tot een van de beste progressieve metalbands van nu. Wat een magistraal optreden. Ik geloof alleen dat er weer bandproblemen zijn met de line-up. Houdt het nooit op?
* Sasquatch in Rotterdam. Wat een heerlijke gitaarriffs. Wat een uitstekend drumwerk en wat een heerlijk spelende bassist. Daarbovenop die ruige strot van zanger/ gitarist Keith Gibbs.
* Anathema (Nijmegen en Tilburg). Met een voorkeur voor het optreden in Tilburg. Al was het maar omdat Alcest daar het voorprogramma speelde. In Tilburg speelde Anathema ook meer oud werk.
* Theodor Bastard, Cesair, Jyoti Verhoeff & Maya Friedman (Zeist). Geweldige muziek en een supergezellige avond. Wat wil een mens nog meer? 🙂
* Agnes Obel (Utrecht). Hoewel ik de emotie miste van de platen was het muzikaal gezien wel erg goed. Wat een muzikanten!
* Deleyaman (Nijmegen). De combinatie van singer/ songwriter, (dark)wave en (Franse) chansons met een Armeens/ Amerikaanse saus komt prima uit de verf.
2018:
Nu maar hopen dat in 2018 wel het album uit gaat komen van Tenhi. De Sigur Ros van het woud zou eigenlijk met een nieuw album komen in 2017, maar ik heb het helaas nog niet gezien. Ik verwacht ook wel wat speciaals van het optreden van Fever Ray in maart in Köln. Voor de rest zie ik wel wat het gaat worden…