Normaal heb ik dit niet snel, maar dit jaar heb ik een uitgesproken favoriet. Het gaat om Sleep Token. Wat een plaat. Ondanks andere hoogtepunten keert deze plaat toch steeds weer terug in mijn playlist. Laat die optredens in Nederland maar komen! Zou namelijk ook betekenen dat we eindelijk weer richting een meer normaal leven gaan.
Hieronder mijn lijst der lijsten van dit jaar. Op nummer 1 na geheel op vrijblijvende volgorde. De variatie aan muziekstijlen in de lijst is weer lekker groot.
Klik op de titel per plaat voor de hele recensie. Veel lees, luister en kijkplezier (hoop ik) met mijn lijst van 2021.
Sleep Token – This Place Will Become Your Tomb
De band mengt avant-garde met rock, pop, moderne metal, progressief en een vleugje duisternis. Productioneel gezien zit het absoluut geweldig in elkaar. Het geeft ruimte aan de rust en kalmte, maar ook aan de kracht en het geweld. Formidabel, fantastisch, buitengewoon, eerste klas, magnifiek, subliem, sensationeel, uitmuntend, voortreffelijk, kippenvel, intens en fenomenaal door het hoofd. Helaas kan ik niet alle superlatieven kwijt die dit album verdiend.
Leprous – Aphelion
Het is duidelijk dat de band daar weinig absolute kracht (lees: metal) voor nodig heeft. Er is juist ruimte voor rust, kalmte, harmonie en melodie. Luister bijvoorbeeld naar Out Of Here, Silhouette, het meer op samenzang en piano georiënteerde All The Moments, de fantastische harmonie in On Hold en de emotie van Castaway Angels. Dat de productie geweldig is helpt om de verschillende muzikale kunststukjes nog beter te doorgronden.
NMB – Innocence & Danger
Normaal gesproken is enigszins glad geproduceerde progrock, ondanks de technische hoogstandjes, regelmatig toch wat kleurloos. NMB weet echter door hun ervaring, onmiskenbare talent, het aanstekelijke enthousiasme en het schrijven van prima nummers op Innocence & Danger absoluut te overtuigen. Wereldplaat!
The Joke Jay – Awaken
Awaken klinkt in alles perfect in balans. Gekoppeld aan de hoge kwaliteit is dit gewoon een van de betere electro rock/ pop albums van de laatste jaren. Eenentwintig nummers en meer dan anderhalf uur lang genieten van een prima plaat.
Les Chants Du Hasard – Livre Troisieme
Klassieke muziek die wat betreft aanpak kan wedijveren met death of black metal. Het bestaat. Het Franse Chants Du Hasard laat horen dat spookachtig stevig aangezette klassieke zang en instrumenten absolute duisternis kunnen creëren.
Soup – Visions
Visions vraagt tijd om te rijpen. Na verloop van tijd groeit het besef dat je naar iets speciaals zit te luisteren. Prachtige plaat.
Kiberspassk -See Bear
Uiterst eigenzinnige maar briljante mix van electro/ industrial met Russische folk. De muziek, de teksten en de naam van de zangeres zijn geïnspireerd op de donkere kant van de Slavische mythologie en spookverhalen. Kiberspassk heeft met See Bear goud in handen.
Tvinna – One In The Dark
Tvinna is een uiterst sfeervolle combinatie van ethereal voices, progressieve rock/ pop en folk. Een topper in een genre die al veel toppers kent. Gelukkig wel een topper met het lef om het net even anders te doen dan al die andere bands.
Black Tape For A Blue Girl – The Cleft Serpent
De ingrediënten van The Cleft Serpent zijn donkerder dan het diepste zwart. De muziek klinkt echter gevaarlijk mooi. De darkwave die Black Tape For A Blue Girl normaal gebruikt wordt ingewisseld door melancholisch neoklassiek.
Gary Numan – Intruder
IJzersterk album van de Gothfather of industrial wave. Intruder kent geen slechte nummers. Gary Numan heeft zich opnieuw uitgevonden door herkenbaar, maar ook net even anders te klinken. Vooral de keuze om meer ruimte te geven aan het liedje geeft deze plaat meer kracht en diepgang.
Autumn Tears – The Glow Of Desperation
De verschillende lagen in de muziek, de opbouw van de nummers en de geweldige samenzang zorgen ervoor dat geen enkel nummer ook maar een seconde verveelt. Of het nu rustig of opgejaagd klinkt met een nerveus aandoende pianostuk The Glow Of Desperation is een kunstwerk. Niet alleen de hoes is (weer) wonderschoon, maar de muziek is dat ook. Een van de absolute hoogtepunten van 2021.
God Is An Astronaut – Ghost Tapes #10
Hoogstaande en hoogdravende postrock van het gezelschap God Is An Astronaut. Het ragt, het schuurt en dat alles met een uiterst dynamisch tempo. Het is eigenzinnig, maar vooral een rollercoaster van instrumentaal geweld. Prima plaat van een stel gedreven rasmuzikanten.
The Tea Party – Blood Moon Rising
Een typische The Tea Party plaat. Vol met kwaliteit, lekker ronkende en zingende gitaren en de magisch zware stem van Jeff Martin.
Zelf niet gerecenseerd, maar wel de moeite waard:
Soen – Imperial, Tremonti – Marching In Time en VOLA – Witness
__________________________________________________________________________________________________________________________________________________
Als ik toch geen live concerten kan noemen dan voer ik dit jaar de categorie ‘leuk voor fans van het genre’ in. In die categorie zijn de volgende platen absoluut de moeite waard:
Groundbreaker – Soul To Soul
Groundbreaker tapt uit hetzelfde AOR/ melodic rock vaatje als zijn andere successen. Het moet gezegd dat Soul To Soul ijzersterk in elkaar zit. De melodie, de (samen)zang en de nummers zitten prima in elkaar.
Blacktop Mojo – Blacktop Mojo
Sinds 2017 bezorgt het Amerikaanse gezelschap Blacktop Mojo ons kwaliteitsrock. De band creëert op hun platen (hard)rock van het hoogste niveau. De band laat al die jaren horen dat een independent band tegenwoordig alles zelf in huis kan hebben om te overtuigen.
Osi And The Jupiter – Stave
Met een combinatie van (neo)klassiek, folk en atmosferische ambient zorgt Osi And The Jupiter met Stave voor een uiterst sfeervolle plaat. Door een breed pallet aan folk te gebruiken is deze plaat absoluut niet eentonig. De mix tussen pagan en tribal folk met meer ingetogen folk zorgt voor afwisseling.
Musk Ox – Inheritance
Dit uit Canada afkomstige (neo-)klassieke gezelschap brengt fantastische kamermuziek. Het samenspel tussen viool, cello en klassieke (akoestische) gitaar klinkt wonderschoon.
Lisa Gerrard and Jules Maxwell – Burn
Als je Lisa Gerrard al langer ook solo volgt en haar imposante stem waardeert dan is dit een prima album. De nummers op Burn zitten goed in elkaar. Het belangrijkste is echter dat de muziek veel ruimte geeft aan de kracht van Lisa Gerrard.
Rob Zombie – The Lunar Injection Kool Aid Eclipse Conspiracy
Yes, the Zombie is back! Met dank aan Rob heb ik eindelijk een complot die ik kan volgen. De industrial groove machine laat op The Lunar Injection Kool Aid Eclipse Conspiracy horen niets van de oude glans verloren te hebben.
Wardruna – Kvitravn
De band swingt weer als vanouds op traditionele ritmes uit het oude Scandinavië. Het gebruik van verschillende traditionele instrumenten wordt deze keer krachtig ondersteund door goed geschreven en prima uitgevoerde nummers.
Zeromancer – Orchestra Of Knives
Het uit Noorwegen afkomstige industrial rock gezelschap Zeromancer weet aardig te verrassen met dit nieuwe werk. Het is duidelijk dat de Noren gekozen hebben voor melodie in plaats van ruigheid. Daardoor klinkt Orchestra Of Knives een stuk interessanter dan het meeste van hun oudere werk.
Solar Fake – Enjoy Distopia
Gewoon doen wat het beste bij je past. Wat betreft Solar Fake de beste keuze die ze kunnen maken, want de hele plaat zorgt voor een grote glimlach op het gezicht. Het ademt in alles enthousiasme en overtuiging. Dat is niet alleen omdat het zo lekker toegankelijk is, maar zeker ook omdat het gewoon goed uitgevoerd en bedacht is. Enjoy Distopia bezit klasse door gewoon te blijven.