De terugblik van Sjoerd van der Zalm

De allerlaatste dag van het jaar is weer aangebroken. Op naar een nieuw jaar. Daarom blik ik terug op het afgelopen jaar d.m.v. een jaarlijst. 2016 was een jaar met toppen en dalen, een jaar met leuke-en minder leuke gebeurtenissen, maar een ding is zeker: het jaar 2016 was wederom een fantastisch muzikaal jaar.
Als groot metalliefhebber was het weer genieten geblazen met alle nieuwe albums. Om te starten hadden we daar in Januari de Britse metalcore band Bury Tomorrow met het album Earthbound. Wat een ontzettend sterk album hebben deze heren afgeleverd. Dat ze niet alleen goed zijn op cd, bleek later op Graspop, toen ze op de Jupiler Stage er een waar feest van maakten. Je zou bijna kunnen zeggen dat het metalcore genre hoogtijdagen beleeft, want Caliban en Any Given Day brachten beide ook een dijk van een cd uit. Noemenswaardig is ook Chaos van Attila. Je houdt ervan of je houdt er niet van, maar ik kan niet ontkennen dat zij mij dit jaar een groot plezier hebben gedaan met hun release.

 

 
 
 
 
 
 
 
 
Het werk als medewerker van Rockportaal blijft zo leuk, omdat je via cd’s in je mailbox of reviews van andere recensenten weer nieuwe muziek leert kennen. Het nieuwe nu metal collectief Keychain liet horen dat dit subgenre binnen de metal nog niet vergaan is.  Ook heb ik soms dubbel gelegen van het lachen door de fantastische teksten van Fleddy Melculy. Deze Belgen weten wat muziek maken is en dat bewezen zij met Helgië. Godzijdank was er dit jaar op het gebied van Pagan metal voor mij een leuke nieuwkomer, in de vorm van Drakwald en was het genieten van de perfectie van het Italiaanse Fleshgod Apocalypse en het daarbij behorende optreden op Fortarock. Bands met een rooskleurige toekomst.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Omver geblazen worden door bepaalde albums gebeurde gelukkig ook dit jaar. Despiced Icon heeft dit voor elkaar gekregen met Beast. De cd was hard, heel hard. Niettemin genoten van deze Canadezen. Gojira kreeg hetzelfde voor elkaar. De cd Magma deed dat nog niet dusdanig, maar de show op Graspop was werkelijk fenomenaal. Deze jongens kunnen spelen en onderstreepten dat nogmaals met dit optreden.


 
 
 
 
 
 
 
Ook bands die je al langer kent, blijven ze je verbazen met steeds maar sterke albums. Lordi, in mijn geval, blijft leuke cd’s maken. De monsters lieten een andere kant van zichzelf zien dat bleek op Monstereophonic (Theaterror vs. Demonarchy) een goede zet te zijn geweest. Ook In Flames wist met Battles wederom een aangename cd uit te brengen en daarmee een rechtvaardige opvolger van Siren Charms af te leveren. Na zeven jaar heb ik samen met mijn vader Theocracy op het Brainstorm Festival gezien. Ter gelegenheid van het nieuwe album Ghostship waren zij headliner op dit festival. Zowel de cd als het optreden waren sterk.



 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Toch zijn er elk jaar cd’s  die jij toch tot je favorieten selecteert. Mijn persoonlijke favorieten zijn The Serenity Of Suffering van Korn en The Storm Within van Evergrey. Voor beide cd’s komt er eigenlijk één woord bij me op: WOW! Het is nooit makkelijk om een sterke voorganger te evenaren of zelfs te verbeteren, maar beide bands zijn in mijn optiek erin geslaagd dat laatste voor elkaar te krijgen.


 
 
 
 
 
 
 
Ook zijn er van die bands die pas later leert kennen en niet per se cd in 2016 hebben uitgebracht. Bullet For My Valentine heb ik nooit een slechte band gevonden. Het was gewoon mijn ding niet, totdat ik het vorig jaar verschenen album Venom hoorde en dan vooral het nummer No Way Out. Wat een fantastisch nummer is dat. Hard, up tempo en lekker in het gehoor liggend.  Eind 2016 kwam, door de lading namen van Graspop, Devin Townsend Project bij mij op de radar. Dat deze man goede muziek maakte, wist ik al, maar die visuele aspecten gedurende zijn shows zijn om van te smullen. Dat wordt nog wat volgend jaar Graspop.
Er zijn elk jaar natuurlijk ook festivals en concerten te bezoeken. Traditioneel bezoek ik altijd Graspop Metal Meeting. Een weekend vol gezelligheid en muziek. Nog altijd heb ik veel respect voor Iron Maiden en dan met name Bruce Dickinson . Wat heeft die man een conditie. Daarnaast geeft Iron Maiden een show om van te smullen, waar alle klassiekers de revue passeren. Helaas was er ook tijd voor afscheid. Zowel Black Sabbath als Twisted Sister(waarvoor ik met pijn in mijn hart Behemoth heb laten voorbijgaan) namen afscheid  van het grote publiek en deden dit in stijl. Ondanks de enorme hoeveelheid bands, heeft Skindred een sterke indruk achtergelaten. De Welshmen hebben de weide op zijn kop gezet met hun aanstekelijke mix van reggea en metal. Dat optreden vergeet ik niet snel. Één van de sterkere shows op Graspop werd neergezet door Saxon. Net zoals Iron Maiden, gesteund door een setlist vol klassiekers, lieten de Britten wederom zien dat de machine nog altijd op volle toeren draait.
 
Om terug te komen op het afscheid nemen, is helaas bekend geworden dat Fortarock niet terug zal keren in 2017. Ontzettend jammer, aangezien de afgelopen editie wederom een zeer sterke was. Ondanks dat de verschrikkelijke hitte, hebben de bands die dag ervoor gezorgd dat het weer een geslaagde editie is geworden.
Het eerder genoemde Brainstorm festival  was verrassend leuk. Het knusse festival heeft de zaakjes goed op orde en het geluid was de gehele dag perfect. De sterke optredens van ondermeer het eerder genoemde Theocracy, Undawn en de eenmalige reünieshow van Selfmindead waren erg plezant. Een pluim voor de geluidsman en natuurlijk de organisatie. Dat ze nog vele jaren mogen doorgaan.
Een speciaal concert was wel het intieme concert van Amon Amarth in Hall of Fame. Aangezien Amon Amarth al jaren tot één van mijn favoriete bands behoort, was dit wel een zeer unieke gelegenheid om deze band de eerste maal mocht aanschouwen.


 
 
 
 
 

 
 
 
 
 
 
 
Wat zou een nieuw jaar zijn zonder vooruitzichten. Op het gebied van cd’s heb ik tot nog toe niks interessants gezien. Verassingen ten top dus. Het weekend Graspop staat alweer gepland en is het uitkijken naar de allereerste show van Rammstein op het festival. Daarnaast mogen niet alleen grote namen als In Flames, Five Finger Death Punch en Opeth, maar ook bands als Decapitated, Avatar en Chelsea Grin rekenen op mijn aanwezigheid. Komend jaar staan voor mij de examens op het programma en wat is er beter dan een concert van Kiss om deze af te sluiten. Het is toch fijn om deze levende legendes aan het werk te zien. Daarnaast kan ik mij, net zoals mijn vader, op gaan maken voor Ayreon Universe. Het is eigenlijk een wonder dat ik daar kaarten voor heb weten te bemachtigen, aangezien alle drie de shows binnen no time uitverkocht waren. Niettemin een concert waar je bij moet zijn.



 
 
 
 
 
 
 
 
Ik concludeer dat een top tien er niet gaat komen. Daarvoor zijn bands met dit jaar verschenen werk, zoals Devin Townsend Project en het gisteren ontdekte Rotting Christ, nog het luisteren meer dan waard voor. Toch wil ik met name de medewerkers van Rockportaal en alle lezers van Rockportaal een goed en gezond 2017 wensen. Dat het weer een mooi jaar mag worden.