Home » Dead Head – Shadow Soul

Dead Head – Shadow Soul

door Cor Schilstra
450 views 2 minuten leestijd

Thrash zoals dat ooit door bands als Slayer en Kreator op de kaart is gezet; ook in ons eigen kikkerlandje hebben we destijds al snel heel goede vertolkers gehad. Het Zwolse Dead Head was één van de beste naar mijn bescheiden mening (en niet alleen maar omdat ik ze destijds in mijn toenmalige thuisstad zo vaak heb mogen meemaken). En deze inmiddels oudere jongeren, doen het nog steeds, en nog steeds erg goed!

De band bestaat reeds vijfendertig jaar (!), heeft steeds met tussenpozen van zo’n drie tot bijna acht jaar hun albums uitgebracht, maar lijkt met de krappe twee jaren tussen de voorlaatste en deze nieuwste, meer dan ooit, helemaal op stoom. Hoe ouder, hoe gekker, zullen we maar zeggen. Alsof ze nog steeds twintig zijn, lijken deze mannen hun hoogstaande gitaarriffs, basloopjes (in combinatie met een stortvloed aan agressieve vocalen) en drumpartijen op moordende topsnelheid te produceren in een handomdraai. Oké, erg vernieuwend is het niet; de gouden jaren van het genre zijn nog steeds in iedere seconde te proeven, maar het vakmanschap en duidelijk aanwezige passie zijn dat ook. Opener Litany Of The Weak is direct al kenmerkend voor de muziekjes op dit wederom ijzersterke, energieke album. Het derde nummer Caverns Of Fate is dan toch net even anders; hier blijft het tempo verbazingwekkend laag, lomp en zwaar, de spanning wordt geweldig vastgehouden en als grote verrassing komt die uitbarsting naar een explosieve stroomversnelling niet. Dat is in dit geval ook niet nodig; misschien is dit zelfs wel mijn meest favoriete nummer van het album. Verder staat het album weer vol met klasse thrash-metal (en een tweetal instrumentaaltjes) in de beste jarentachtig traditie; alles vernietigende riffs, razende solo’s en heel knap bas en drumwerk, met op zijn tijd natuurlijk heel kundig ingepaste tempowisselingen en intermezzo’s. Misschien is als puntje van kritiek wel te vermelden dat dit album een beetje aan de korte kant is. Tot slot even een paar complimenten voor de productie van Erwin Hermsen en het schitterende artwork van Vladimir Chebakov.

Kijk ook eens naar