Dead Like Juliet – Stranger Shores

Wat zou er toch van Romeo geworden zijn onder aan dat balkon met slechts een gitaar als Dead Like Juliet de rol van Julia zou spelen en de soundtrack mocht verzorgen bij het klassieke verhaal? Waarschijnlijk zou het balkon met Juliet en al naar beneden storten door de kracht van het metalcoregeluid van dit Italiaanse zestal. Na twee EP’s is het hoog tijd voor deze uitstekende band om met een compleet album op de proppen te komen. 
Het album Stranger Shores wordt ingeleid door een orgelgeluid waarmee bij mij de interesse al is gewekt. The Change is echter een compositie die zichzelf ontwikkelt in een keiharde metalcorecompositie en het begin is van het album. Vanuit daar gaat Dead Like Juliet onvervalst verder in Those Rivers waarbij enige hiphopelementen toegevoegd zijn en diverse variaties ingebed zijn in een sterk geluid waarbij de refreinen aanstekelijk werken. De tweede compositie die naar voren is geschoven is Unwanted.
Unwanted biedt de luisteraar een vol geluid met meerstemmige zang dat een groepsgevoel creëert. Het biedt daarnaast een refrein dat aanspreekt en zodanig is neergezet dat je je bijna bij een concert van Dead Like Juliet waant. Deze truuk wordt eveneens toegepast in Black Sea, met dien verstande dat in deze compositie ook wat hiphop worden toegevoegd en Dead Like Juliet een krachtig metal-geesteskind zou kunnen zijn van Rage Against The Machine en Caliban.
Met een lekkere gitaarmelodie start Scared. De drumkit neemt het stokje figuurlijk en letterlijk over en geeft daarmee het startschot voor de gehele band om los te gaan.
Dead Like Juliet gaat in Built On Crime als een wervelwind verder waar het gebleven was. Krachtig met een forse dosis energie waarbij de gitaarmelodie de schaal van Beaufort even verder opschaalt. Een korte breakdown met slechts zang zorgt voor een momentje van rust, maar dit is van korte duur.
Het geluid van Dead Like Juliet is niet louter keiharde metalcore. In Wanderer wordt de spanning langzaam opgebouwd met een sample dat begeleid wordt door een subtiel gitaargeluid en een marsritme. Daarna volgt een melodieus instrumentaal stuk muziek waarin de spanning hoog blijft.
In Stranger Shores gaat de band terug naar een sterk metalcoregeluid waarin het tempo niet heel hoog ligt. Halverwege verandert het gitaargeluid in een soort van Spaanse traditie en komt het keyboardgeluid voorzichtig uit zijn schulp. Stranger Shores is daarmee heel afwisselend en interessant om te blijven volgen. Zeker wanneer het geluid zich in de hoogte ontwikkelt en de zang naar een bruut niveau wordt getrokken.
Alone Or Together wordt ingeleid met slechts pianospel dat al snel wordt vervangen. Wat in eerste instantie een ballad leek te worden barst uit de voegen. De laatste compositie Coming Home zou het live wel eens uitstekend kunnen gaan doen. Deze compositie grooved en heeft de kwaliteit en intensiteit om een concert van de band ook waardig af te sluiten. Het volle geluid en het opzwepende karakter biedt namelijk alles waar een uitzinnig publiek op los kan gaan, zeker wanneer de grunt zich inzet.
Dat Dead Like Juliet nog geen platendeal heeft is mij een raadsel. Deze Italianen hebben potentie en zetten met Stranger Shores een dijk van een album op de markt.