Dead Shape Figure – Opus Victoria

Dead Shape Figure is in 2003 in Helsinki opgericht. Met Opus Victoria zetten ze de teller qua cd’s op drie. De start van de band verliep niet helemaal over rozen. Door de komst van gitarist Juhani Flinck waardoor Galzi de zang voor zijn rekening moest nemen en met de komst van Mohkis kreeg Dead Shape Figure wat figuur. Wars van alle metalstromingen maakt de band gewoon goede metal waarin talloze invloeden geabsorbeerd zijn. Van alle besluiten die tot dusver zijn genomen is de keus voor de zang een hele goede. Galzi beschikt over een diepe, krachtige, zware stem die moeiteloos de muziek weet te ondersteunen.
Openingsnummer Break While Speeding laat meteen horen wat voor vlees we in de kuip hebben. Een zwaar gitaargeluid doorspekt met een jengelende tweede gitaar van Juhani Flinck en Silver Ots geven het nummer een ongekende zwaarte mee. Hurtsong is wat luchtiger. Evenals aan het eind van Break While Speeding komt de stem van Galzi en de sfeer van het nummer wat in de buurt van The Sisters Of Mercy met Andrew Eldritch in een meer metalvorm. Met Epimenides komt er meer tempo. Behalve de ondertussen herkenbare metalstructuur komt ook de melodie sterk naar voren in dit nummer. Naarmate de cd vordert lijkt de muziek te neigen naar een geluid waarbij Lamb Of God niet misstaat. Fake Kings Day en Wranglers zijn hier voorbeelden van. De cd wordt trouwens afgewisseld met het rustige nummer Of Light And Uncanny Matter waarin je tweeënhalve minuut bij kan komen om met To The Proper Vandal weer in het diepe te worden gegooid. In To The Proper Vandal mag drummer Mohkis qua tempo laten horen waartoe hij in staat is. Dead Shape Figure voert het tempo op en dat geeft de cd zo naar het einde toe steeds meer inhoud. De gitaarsolo dwars over de basisgroove past helemaal.  In Robes Of Bullshit begint uiterst frivool alvorens los te barsten als een bloesem in de lentezon. De sfeer doet denken aan Slipknot waarbij de gesproken zang wat ‘rap’invloeden toevoegt aan het geheel. Daarna volgt Sole Rendition waarin de metal wat naar de achtergrond verhuist en een lekker hardrocknummer wordt ingezet waarbij Galzi als imitatiekaasrasp meedoet. Perdition Receiver sluit de cd waardig af.
Vind je Lamb Of God goed, maar mag er ook wat meer melodie in en houd je van een flinke snelle pot herrie, kunnen de Finnen je wel zeker verblijden met Opus Victoria.