De vier nieuwe composities op de EP voorziet netjes waarom ik telkens toch kriebels krijg bij nieuw werk van Dead Shape Figure. De eerste single Composition X maakt duidelijk dat we hier weer met uitstekende Scandinavische melodische deathmetal te maken hebben. Pulserende riffs worden in een moordtempo op je afgevuurd en voordat je compleet ondersteboven bent geriffd krijg je rust in melodische muziekpartijen. Het grove stemgeluid van Galzi past in beide settingen uitstekend en de begeleiding op gitaar van Juhani Flinck en Seppo Nummela is mooi op maat gemaakt. Op een gegeven moment krijgt het ritme een kleine onregelmatigheid en verandert het karakter van de compositie enigszins.
Drummer Ville mag zijn kunsten specifiek vertonen in Batrachomyomachi. Een compositie die niet alleen qua titel elke vorm van middelmaat ontstijgt. De basis ligt in een verdraaid leuke ritmevariant die zowel door de ritmesectie als door de gitaarmelodie een extra accent krijgt. En zoals we gewend mogen zijn worden tal van invloeden de compositie in getrokken waardoor de variatie hoog is, maar de flow degelijk blijft bestaan.
Na al dat deathmetalgewealth wordt de melodie in The Worship Of Ashes meer naar voren gezet. Het tempo is prettig en zanger Galzi boert zijn teksten overtuigend. Zoals op de eerdere albums ook duidelijk naar voren kwam, lijkt de new wave/rock uit de jaren tachtig ook hier van invloed te zijn geweest op het geluid. Dead Shape Figure zet de lijn verder door in Foul Doctrine Of Idiocy. Ook hier ligt het accent meer op de old-schoolmetal en zijn de deathmetalinvloeden wat verborgen aanwezig. Het gitaargeluid is in de melodie en de solo’s erg prettig neergezet.
Quatuor Post Nihil is een mooi ‘tussendoortje’ voor de liefhebbers van Dead Shape Figure. Ook nu zet de band een fraaie mix neer van metal en old-schoolrock dat aanspreekt.