Deze genre overschrijdende band heeft goede volle zaal van de mooie oude kerk van Paradiso nieuw leven in mogen blazen. Door te werken met genre’s zoals shoegaze, blackmetal, dreampop en zelfs post-rock trekt deze band een uniek publiek aan. Vorig jaar is hun laatste album Infinite Granite uitgekomen waar ze een meer melodieuze kant van zichzelf laten horen.
Zanger George Clarke zoekt vanaf het eerste moment dat hij het podium betreed contact met het publiek en dit is iets wat hij de hele show erg hoog zet. De band begint rustig aan de set met drie nummer van hun laatste album Infinite Granite te spelen. Hier voegt zanger Clarke nog wat gruntende tonen toe aan deze melodieuze nummers. Al snel is duidelijk aan de zaal te merken dat ze snakken naar de oudere black-metal nummers van onder andere hun welbekende 2013 album Sunbather. Zodra de band de eerste tonen van hun geliefde Dreamhouse inslaan zie je het publiek opleven. Zelfs een nummer van 10 minuten lijkt niet lang genoeg te zijn. Voor de eerste keer deze show zie je meerdere mannen het podium oprennen en het publiek in springen. Hierbij gaat zelfs Clarke voor een moment crowdsurfen en wordt gedragen alsof het een droom is.
Whistler
Deafheaven