Dear Mother – Bulletproof

In maart 2020 kondigden wij hier via de website al aan dat Merel Bechtold, Joey de Boer en David Pear samen werkten aan een album. We zijn nu 15 maanden verder en eindelijk is Bulletproof aan de wereld gepresenteerd. 
Toch nog even een korte introductie. Merel Bechtold kennen wij vooral van haar gitaarskills in bands als bijvoorbeeld Delain en Mayan. Daarnaast heeft ze mooie dingen gedaan met Anneke van Giersbergen en Arjen Lucassen in Gentle Storm. Onder andere samen met drummer Joey de Boer zat ze in de bands Purest of Pain en Delain. Samen hebben ze veel mooie dingen gedaan en de hele wereld gezien. Nadat Purest of Pain was gestopt, werd het tijd voor een nieuw avontuur. De grootste uitdaging bleek het zoeken naar een geschikte zanger. Deze werd uiteindelijk over de grenzen gevonden. De in Rusland geboren David Pear bleek een geweldige match. Dear Mother was een feit. Gezamenlijk gingen ze aan de slag met Frank van Leeuwen. Deze man, die in Purest of Pain nog verantwoordelijk was voor de baspartijen, pakte de hele promotie op zich. Een crowdfunding werd in het leven geroepen en gedurende het gehele traject werden er een viertal singles uitgebracht. Deze waren ook meteen fysiek te koop, wat voor de verzamelaars een erg leuke extra bleek. Gedurende het hele traject werden er voor de deelnemers aan de crowdfunding steeds leuke zaken gedeeld, en zodoende vlogen deze maanden om en zal het pakketje snel in de bus vallen nog voor dat het album echt voor de rest van de wereld te koop zal zijn. Een leuke beloning voor iedereen die ook nog eens met naam in het boekje in vermeld staat bij de lijst van helden.
Het album bevat 12 nummers en trapt af met Vertigo. Meteen is te horen dat wij te maken hebben met een brok energie. Een vergelijk met Purest of Pain is wel te trekken. Niet zo heel vreemd natuurlijk want dat was ook al muziek dat Merel en Joey vanuit hun hart maakten. Maar nu met David erbij is er toch iets dat het even wat meer sjeu geeft. Zijn vocalen zetten mijn gedachten richting Jonathan Davis. De variaties in hoog en laag, de krachtige uithalen en de ingetogen stukken zijn spot on. Vertigo danst op een ritme van keyboard wat het allemaal erg fris maakt. Uiteraard hoort een geweldige solo van virtuoos Bechtold erbij waarna David zijn gal weer spuuwt. Ook op het volgende nummer Means to No War is de rode draad afwisseling. Joey legt een krachtige basis neer achter zijn kit en het knalt door de kamer. 12 Years in Exile was destijds de eerste single die vrijgegeven werd en ook meteen werd er een video bij opgenomen. Ook dat is het werk van David. Naast het schrijven van de teksten was hij verantwoordelijk voor het visuele verhaal om het album heen, met als hoogtepunt voor mij persoonlijk een echte comic rond het nummer A Soul For Hire. Het artwork is van de hand van Kayla Raney waarbij David de storyline heeft verzorgd.  Het nummer zelf is iets rustiger dan al het geweld ervoor. Op een stevig, bijna pompend, ritme danst het door de woonkamer. Rust is echter van korte duur want niet snel hierna knalt Symbiose vanuit mijn stereo. Ik weet nog dat ik dit de eerste keer hoorde. Het was de tweede (fysieke) single die de band uitbracht. Zo anders dan 12 Years vond ik het en toch met dezelfde power. Zo knalt de band door de eerste 10 tracks heen. Vol met power en energie. In het interview dat ik had, met Merel en Joey, een aantal weken geleden was één van de gespreksonderwerpen de laatste twee tracks van het album. Invincible heeft halverwege het nummer gebruik gemaakt van een kinderkoor. De combinatie tussen die zoete stemmetjes en de agressieve grunts van David maakt dit wel een heel bijzonder stuk. Afsluiter Palace is een heerlijke gitaarballad. Zo laten David en Merel horen dat ook akoestisch geen enkel probleem is. Zwevend op een wolk van subtiele keys tokkelt de gitaar er op los. Ik zie een kampvuur voor mij waarbij de band met een flesje Grolsch zit na te genieten van dit enorme avontuur dat nu ineens ten einde is. Nu is het wachten op een live show en het avontuur voor de drie vrienden een vervolg krijgt. Voor nu het album op repeat en genieten van wederom een Nederlandse parel.