Death Alley (Douwe Truijens) – Het is iets waar je als muzikant al zo lang naar toe werkt.

Tijdens Paaspop tref ik Douwe van Death Alley backstage om hem eens te ondervragen over de band en hun plannen.
Tijdens mijn bezoek aan het Ghost concert in de 013 kwamen jullie als positieve verassing voorbij. Hoe vonden jullie het om te openen voor zo’n uitverkochte zaal?
Ja dat was echt niet normaal. Er zit een sterk stijgende lijn in wat we nu met de band doen en in die lijn zitten ook soms ineens hobbels omhoog. In één  keer sta je voor zo’n volle zaal. De band die komt op en dan kom ik er achteraan, en ik had zo’n half uur voor aanvang nog een blik in de zaal geworpen en toen waren het maar her en der wat mensen, maar toen kwam ik het podium op en ik dacht jezus! de zaal staat gewoon helemaal vol. Ik had nog nooit voor zo veel mensen gestaan en dat is echt héél erg vet. Het was echt gaaf om te doen en leuk om te merken ook hoe dynamisch de muziek is.  Vier dagen later stonden we in een bungalow en daar is het hard en knalt het mensen los, maar dat het dus ook gewoon stand houdt als je op zo’n idioot groot podium voor 3.000 man staat is geweldig.
De komende tijd staan jullie niet alleen op hier op Paaspop, maar ook op Roadburn, twee dagen zelfs en de rest van de agenda staat ook lekker vol met o.a. een tour met Kadavar.  Hoe vinden jullie het om ineens zo gigantisch druk te zijn?
Het is te gek, het is iets waar je als muzikant al zo lang naar toe werkt. En nog niet eens alleen met Death Alley, maar je neemt je ervaring van al je eerdere bands mee en die zet je in om. Dat moment dat wij met z’n vieren de oefenruimte in gingen 2,5 jaar geleden, toen voelde we van, oké hier gaat iets gebeuren. Je kan gewoon al die ervaringen inzetten om het die kant op te pushen. En op het moment dat het dan gebeurd, ja het is keihard werken, want het is niet alsof je dan gearriveerd bent ofzo, maar het is wel echt heel erg genieten. Nu vandaag ook, ja oké we hebebn een Paaspop boeking en hoe gaat het er dan uit zien en dan heb je zo’n volle zaal voor je.
Wat heb je liever. Een festival zoals dit of een venue concert met een paar bands?
Jah, dat is wel een lastige vraag. Het is moeilijk om te zeggen, want vandaag was de eerste ervaring op een festival als dit.  Als een festival er zo uit kan zien zeker, let’s go, weet je wel. Maar in een venue als je laat maar zeggen zelf hoofdact bent en je kan zelf een goeie gefocuste line-up maken, dan kan je ook zorgen dat er iets meer gebeurd dan alleen maar bandjes die spelen. Dan kan je zo’n overkoepelende sfeer van de bands neerzetten. Dus dat kan ook heel erg vet uitpakken.
De band is ontstaan door o.a. oud bandleden van Gewapend Beton en Mühr die elkaar gevonden hebben. Wie zijn alle bandleden? en wanneer en hoe hebben jullie elkaar ontmoet?
Ming drummer, Oeds de gitarist en ik wij spelen al vanaf ons 13^de in de punkband Gewapend Beton. We hebben elkaar toen ontmoet en dat heeft zo’n 10 a 11 jaar geduurd. Dus ja dan ken je elkaar op een gegeven moment wel. Oeds werd op een gegeven moment onderdeel van Devil’s Blood en daar hij gewoon veel muzikaal geleerd. En Dennis, die speelde in Mühr en ja je woont in dezelfde stad en je komt een beetje op dezelfde feesten en toen op een gegeven moment waren Oeds en Dennis gewoon wat gaan jammen op verschillende gelegenheden en die kwam op een gegeven moment bij ons terug van “joh gasten die Dennis is zo goed dat is niet normaal”. Dus op het moment dat wij dachten, al die bands die we hadden, die zijn wel een beetje klaar, tijd voor iets nieuws, toen is er gewoon niet meer dan een woord Dennis aan vuil gemaakt en ja die bellen we. Hij had geloof ik plannen om het hier een beetje de boel de boel te laten en zou volgens mij naar de VS verhuizen voor onbepaalde tijd en ja toen belde ik hem en hij zei “dude als je me niet vandaag had gebeld, dan had ik misschien al een ticket gekocht, dan had ik gewoon gezegd van nee jongen net te laat”. Wij voelde echt zo van ja, dit was zo bedoeld.
Jullie maken dansbare, afwisselende nummers die stuk voor stuk behoorlijk lang duren. Is dat een keuze van jullie? of ontwikkelen de nummers zich gewoon steeds zo?
Dat tweede meer, want ehm ja het is zeker dansbaar, maar het is ook wel hard en er wordt ook wel in ieder nummer echt iets verteld. En soms is het gewoon, ja je pakt gewoon de tijd die je nodig hebt om je verhaal te vertellen. En ja met Supernatural Preditor het langste nummer wat we hebben, ja dat komt gewoon en dan zit je in de studio en dan neem je het op en dan kijk je terug en dan zie je ineens 12,5 minuut. Het is dus niet dat we het er om doen, maar omdat je helemaal geen restricties hebt van weet ik veel wie dan ook, het moet binnen 3 minuut 33 seconden zijn doe je dat gewoon zo. Wat ik heel vet vindt om terug te krijgen uit het publiek is dat niemand zegt van “ah dat duurde wel een beetje lang”. Het is gewoon helemaal het verhaal aanhoren en het gevoel wat je wil geven ook echt op die manier begrijpen. Dus ja, The Fever duurt volgens mij nog geen 2,5 minuut, dus soms zijn we snel klaar.
Jullie album Black Magick Boogieland is vorig jaar mei uitgekomen. Zijn jullie al aan het schrijven aan een opvolger?
Zeker weten, ja we zijn hard bezig,  maar er gebeurd nu zo veel. Net wat je net zei, die tours en shows en nu komt Roadburn eraan en daar gaan we iets heel bijzonders doen en daar ben je dan gewoon veel tijd in aan het investeren. Maar we moeten er zeker  wel echt goed gaan letten dat we er wel echt voor vrij gaan maken. Maar we zijn in februari een week naar Berlijn geweest en hebben daar een oefenruimte geregeld van vrienden en toen hebben we daar gewoon alles uit gezet, telefoons uit en dan ’s ochtends de oefenruimte in en gewoon spelen tot je echt niet meer kan, of tot er niets inspirerend meer is en de volgende dag weer en zo hebben we daar toch de eerste drie nummer afgeschreven. En dat is wel een hele toffe manier van werken, dat je heel gefocust in een vreemde stad met de inspiraties en de invloeden die zo’n sfeer je geeft. Dat willen we misschien wel in verschillende steden zo gaan doen.
Zijn er al concrete plannen om naar Amerika te gaan voor een tour?
Jazeker! Ja, het is gebeurd, we zijn geboekt in augustus staan we op Psycho Last Vegas in het Hard Rock Hotel in Las Vegas, nou je, het is echt een idiote plek om te spelen en het is echt absurd dat dat onze eerste Amerikaanse boeking is en het is een line-up om je vingers bij af te likken. Als je mij of als je de band had gevraagd nou noem eens 15 bands waar je ooit mee wil spelen, op een festival, zo van maak eens een line-up, realistisch van bands die nog leven, nou dan zou ongeveer driekwart overeen komen met wat hier dus echt staat. En ja daar we nog wel omheen wat shows doen, dus we gaan half augustus touren in Amerika.
Waar zie je jezelf en de band over 5 jaar?
Ik heb echt wel het gevoel en dat hebben we allemaal wel, dat we met Death Alley wat te pakken hebben. En muzikaal zou ik het je niet durven zeggen,  qua stijl of hoe het klinkt en ik denk dat dat ook één van de krachten is. Zo is Black Magick Boogieland ook ontstaan weet je, we hadden niet zo iets van we gaan zus en zo en rockachtig met 70’s invloeden, nee het is gewoon zo ontstaan. Je neemt al je bagage mee van je eerdere bands, de muziek die je leert kennen, nieuwe muziek die je leert kennen en daar ga je mee aan de slag en dan komt er wat uit. Dus ik vindt het heel vet en we hebben natuurlijk wel een bepaalde basis of voorkeur, dus ja muzikaal gaat het een kant op die nu gewoon nog niet te voorspellen is en dat is gewoon heel vet. Ehm ja even kijken.. In 5 jaar kan je de wereld wel veroveren toch? Nou ja, dat dan. Het is niet dat ik mezelf daar zie, maar als je vraagt, wat zou ik willen, dan is dat het, gewoon gaan.
Heb je nog een bericht voor onze lezers?
Nou ehm “volhouden!” dat zegt heel veel, daar zou ik het bij willen laten, gewoon volhouden.