RRRags is de nieuwe formatie rondom zanger/drummer Rob Martin, gitarist Ron van Herpen (Astrosoniq / Devil’s Blood) en bassist Rob Zim (Lords of Altamont). Aan muzikale ervaring is er dan ook geen gebrek, maar hoe klinkt deze nieuwe formatie die vanavond pas hun derde officiële optreden op het programma heeft staan? Als DJ Bart Geevers het uitverkochte Stroomhuis heeft opgewarmd begint het nieuwe trio RRRags om klokslag 21.00 uur. Het kleine podium is goedgevuld met instrumenten en versterkers en RRRags trapt hun set af met een heerlijke jam. Daarna komt het publiek in het Stroomhuis er achter dat men voor de vocalen bij drummer Rob moet zijn. Wat blijkt de drummer over een soulvolle en schitterende stem te beschikken. In zijn jaren bij Bliksem heeft hij nooit de vocalen tot zich genomen en nu bij RRRags horen we misschien wel zijn best kept secret. RRRags ademt de jaren ’70, psychedelische jams en Southern Rock, waarbij het geweldige samenspel er niet om liegt. Ondanks dat dit pas hun derde echte optreden is lijkt het alsof de mannen al compleet op elkaar zijn ingespeeld, een blik naar elkaar is voldoende en als men uitgesponnen solo’s laat klinken is het Stroomhuis echt te klein. Ron’s gitaarspel is om door een ringetje te halen en iedereen geniet met een grote glimlach op het gezicht. Tijdens Roadburn presenteert de band hun debuutalbum, wat stiekem vandaag ook al te koop is en wat zal de band daar hoge ogen gaan gooien. Vandaag is er een ongeveer een half uur gereserveerd voor RRRags en sluit de band af met Into The Sun, een cover van Grand Funk Railroad.
Terwijl de bezoekers massaal naar de bar gaan om een fles bier te scoren of buiten een sigaret opsteken is het tijd om snel om te bouwen voor de volgende band. Het duurt echter wel eventjes voordat Death Alley ten tonele komt. Om 22.15 uur klinkt de intromuziek en wurmen de bandleden zich tussen het publiek door naar voren om te laten horen wat er nu allemaal op hun nieuwe album Superbia staat. Death Alley had een hectisch jaar achter de rug, waarbij men afscheid nam van hun bassist en drummer en hierdoor noodgedwongen een paar shows moest afzeggen. Dit is gelukkig allemaal achter de rug en het vernieuwde Death Alley gaat er weer volop tegenaan. En dat doen de Amsterdammers in Eindhoven! Wat is het een genot om geweldenaar Oeds de een na de andere genadeloze riff uit zijn gitaar te zien halen. Ook Death Alley is heerlijk op elkaar ingespeeld en weten het publiek behoorlijk op te jutten. De bezoekers knikken mee op de klanken en tonen na een nummer hun dankbaarheid door een fles in de lucht te houden. Men wil het publiek graag in beweging krijgen, maar het Stroomhuis staat al zo vol dat er praktisch geen ruimte over is en dat het headbangen al snel de enige beweging is die mogelijk is. Wel blijven we een beetje raar gevoel hebben als we leadzanger Douwe aan het werk zien, zijn outfit en podiumperformance lijkt soms niet te passen bij deze rock ’n roll-machine die op oorlogspad is. Drijvende kracht is drummer Uno die echt op geen enkel foutje is te betrappen, wat een strakke drumpartijen komen er vanuit het hoekje op het podium, waarbij er niet eens ruimte is voor een backdrop. Het logo van Death Alley hangt aan de zijkant van het podium. Death Alley ademt ook de pyschedelische rock van de jaren ’70 en daarom passen het voorprogramma en het hoofdprogramma zo fijn bij elkaar. Op het nieuwe album Superbia heeft de band al laten horen wat te zijn doorontwikkeld en dat hoor je ook vanavond op het podium. Death Alley schroomt ook de langere nummers niet en laat het Stroomhuis kolken. Wat zal het ook bij hen een feest zijn tijdens het Roadburn Festival. De late aanvangstijd zorgt er helaas wel voor dat we het optreden niet helemaal hebben kunnen afzien, de treinen hebben geen gevoel voor rock ’n roll en helaas hebben we dan ook de laatste tonen moeten missen. Die haalt Rockportaal dan ook gaag in bij een volgende show!