Muzikaal klopt het plaatje van zonnige powerpop en punkrock voor Death By Unga Bunga. Op een paar tracks zitten de vocalen soms te ver naar achter in de geluidsmix of zitten de koortjes te dicht op de leadzang. Dan kan je de lyrics minder goed volgen en dan wordt het zoeken naar de clou van het verhaal of naar de grappen. Maar het past natuurlijk wel in het plaatje van de dromerige powerpop.
De beste nummers op dit album zijn het trio So Cool, Into The Night en Boys. So Cool houdt het midden tussen enerzijds Turbonegro, Blink 182 en The Hives en anderzijds de Kaiser Chiefs. The HIves en Kaiser Chiefs komen voor dit album wel vaker naar boven als referentie. Het zijn die spaarzaam aangebrachte synth-toetsen die het geheel vaak dat dromerige, speelse en zomerse geluid geven. Op het furieus bijtende Boys hoor je ook wat echo’s van Kvelertak, of van The Good The Bad And The Zugly die hun geluid ook van Kvelertak gepikt hebben. Ook voor Bye Bye werden de tanden geslepen, maar dat is dan ook veruit de donkerste track van dit album.
Maar dan refereren naar andere bands schildert Death By Unga Bunga met zijn eigen palet aan kleuren. Onder dat zomerse, Californische laagje zonneschijn zit vaak een minder vrijblijvend randje. Eentje dat zich met weerhaken vastzet in je hoofd als je bereid bent om het binnen te laten.
Vorig jaar stond Death By Unga Bunga nog in de Q Factory in Amsterdam. Hopelijk kunnen we ze binnenkort opnieuw aan het werk zien in een zaal of op een festivalpodium.