Death – Dynamo (Eindhoven) 28/02/2015

Toen Chuck Schuldiner in 1983 de band Death in ’t leven riep, had hij niet kunnen vermoeden dat dit een van de meest invloedrijke Death Metal bands zou worden. Scream Bloody Gore wordt als een van de allereerste Death Metal albums beschouwd, en ook de opvolgers Leprosy en Spirital Healing zijn bij velen bekend. Tot groot verdriet van velen hield de band op met bestaan toen Chuck in 2001 overleed. Toch wordt de muziek en de band in leven gehouden door niemand minder dan Steve di Giorgio (Sadus, Autopsy, Testament), Gene Hoglan (Testament, Dark Angel), Bobby Koelble (Death) en Max Phelphs op gitaar en vocalen (Cynic). En vanavond staat deze Death tribute band in Dynamo in Eindhoven!
Echter geen headliner zonder een support act. En het is aan het Franse Loudblast om te openen met hun mix tussen Death & Thrash Metal. Muzikaal gezien doen ze hun naam eer aan, en zijn ze trouw aan de roots van de muziekstroming. Geen experimenten, geen vernieuwende uitspattingen: het klinkt allemaal vertrouwd en bekend, maar daardoor zeker niet minder slecht. Jammer is een beetje de terughoudendheid van het publiek, en het ontbreken van iedere poging van de band om iets aan deze terughoudendheid te doen. Daardoor blijft er een ruimte van een paar meter leeg tussen podium en eerste rij, en op wat knikkende hoofden na is er weinig enthousiasme bij het publiek te ontdekken. Jammer.
Het Amerikaanse Abysmal Dawn heeft wat meer in de gaten dat je toch wat moeite moet doen om het publiek bij je performance te betrekken: het kan geen kwaad om af en toe wat tegen de zaal te zeggen. En stukje bij beetje komen de aanwezigen wat verder naar voren en begint de sfeer in de zaal toe te nemen…
Muzikaal gezien past deze Death Metal band prima als 2e support na Loudblast: net een tandje technischer, zwaarder en strakker is ook dit een prima aanloop naar de headliner.
Helaas heeft Massacre af moeten laten weten om aan deze Symbolic Tour 2015 deel te nemen. Ter compensatie zal Death een set van 90 i.p.v. 60 minuten spelen, iets waar niet erg om gerouwd zal worden. Als de setlist neergelegd wordt slaken velen op de voorste rijen kreetjes van herkenning (& verrukking) als ze de 17 nummers lange setlist zien. We zijn dan nog maar luttele minuutjes verwijderd van openingsnummer The Philosopher…
Steve, Gene, Bobby & Max worden met veel enthousiasme ontvangen, en waar een pit bij de eerste 2 bands allesbehalve vanzelfsprekend was, duurt het nu niet lang voordat het bij het podium flink in beweging komt. De setlist is erg compleet met nummers van alle albums, en de band laat er binnen no-time duidelijkheid over bestaan dat zij de headliner zijn: het optreden staat van begin tot einde als een huis. Een opmerkelijk moment volgt als de gehele set opgedragen wordt aan Fozz Bear: de metal burgemeester van Tilburg die recentelijk overleden is. Dit moment siert de band!
Je hebt bands die als geheel een band zijn. Je hebt ook bands die gekenmerkt worden door de frontman. Een goed voorbeeld is Motörhead. Is deze band nog de zelfde band als je frontman Lemmy zou vervangen? Zo’n beetje het zelfde geldt voor Chuck. Er zijn meningen dat het niet zou moeten kunnen dat deze band het originele logo op de backdrop heeft staan. Anderen staan hier wat minder kritisch tegenover en waarderen het dat de muziek van deze legendarische band overeind gehouden wordt. Zelf hoor ik tot de laatste categorie. Ik heb er geen moeite mee dat het originele logo groot op de achtergrond hangt. Maar ik ben wel van mening dat zonder Chuck het idd. geen Death is wat op het podium staat. Wat er wel staat is een verdomd goede band die verdomd goede nummers in een verdomd goede setlist op het publiek loslaat. Van het begin tot aan het mooie symbolische einde: Pull the plug!
Setlist: The philosopher – Leprosy / Left to die – Suicide machine – Overactive imagination – Trapped in a corner – 1000 eyes – Without judgement – Spiritual / Within – Lack of comprehension – Flattening of emotions – Symbolic – Zero tolerance – Bite the pain – Spirit crusher – Zombie / Baptized – Crystal mountain – Pull the plug