Michel is al sinds zijn jeugd actief in bandjes en groeide op in Roermond. Aangezien er in zijn jeugd nog geen Youtube was en je op muziekscholen weinig bijgebracht werd op het gebied van popmuziek, is hij met name autodidact. Hij leerde het gitaar spelen door gewoon er eentje te kopen en te beginnen. “Ik wist in eerste instantie niet wat ik aan het doen was, maar uiteindelijk ontdek je dan met vrienden hoe het werkt en ik begon een band. Nummers naspelen was te moeilijk, dus maakten we maar onze eigen nummers. Zo begon ik met spelen in rammelpunk bandjes. Ieder dorp had in die tijd een soos, je kon 20 optredens geven zonder midden Limburg uit te komen.”
Roelof begon zijn carrière als slagwerker bij de harmonie. Toen hij gevraagd werd om bij een band te gaan, gaf hij aan daarvoor niet goed genoeg te kunnen spelen . Dat bleek echter geen probleem, dat konden zijn mede bandleden in principe ook niet.
Op dit moment woont Michel in Boxtel. De scene is daar wel heel anders dan in Eindhoven. Er is geen echte alternatieve pop scene. “Het is wel opvallend dat er veel festivals zijn. Het is een hele groene, linkse gemeente, waardoor er wel veel kleine festivals met lokale bands zijn met veel volk.”
De huidige scene is in zijn totaliteit ook anders dan vroeger vindt Michel. “In mijn jeugd was je al heel wat als je een demo cassette had. Nu sta je te kijken hoe goed jonge muzikanten kunnen spelen.”
Roelof geeft aan dat het unieke geluid van onze eerste bands ook soms ontstaat uit de beperkingen van vroeger. “Je bedenkt wat je wel kunt spelen en op basis daarvan ga je je nummers maken.”
“We begonnen met nummers in de stijl van The Cure, The Ramones en The Sex Pistols omdat we dat wel konden. Nu noemen veel jonge bands The Foo Fighters als inspiratiebronnen, terwijl dat voor mij ook al een oudere band is. We begonnen regelmatig nieuwe bandjes met zowat dezelfde leden vroeger. Roelof was dan meestal de drummer, ik speelde gitaar of was de frontman. We waren zonder de muziek elkaar waarschijnlijk nooit tegengekomen, we doen heel ander werk. Binnen de band vullen we elkaar goed aan. Uiteindelijk zijn wel allemaal kinderen van de jaren tachtig, dus we blijven altijd een beetje in de indie- en punkscene hangen, met invloeden van de oude Lemonheads en Joy Division. Ik ben echt wel een lo-fi purist wat dat betreft. Soms wordt het mij allemaal wat te gelikt.”
Roelof voegt toe, “Uiteindelijk gaat het om het idee, het liedje. Michel heeft vaak ook het geduld niet om eindeloos te pielen aan een nummer.”
Michel lacht, “Daarom begon ik ook mijn lo-fi project Bambi Chocolate. Daarmee maakte ik een hele plaat toen we met Death Star Discotheque nog met 1 nummer bezig waren. Zo’n project houdt het interessant. Naast zingen en gitaarspelen vind ik drummen ook leuk. Als ik drum hoef ik me even niet druk te maken over het creatieve aspect en kan ik me meer fysiek bezighouden. Sowieso vind ik elk aspect van het muzikant zijn leuk. Dus ook de interviews, het bedenken van het artwork etcetera.”
Op de EP is nog geen bas te horen en is de band nog een echt powertrio. Dat is onlangs echter veranderd. Kort geleden is bassist, William van Houtum (The Milestones) de gelederen komen versterken. Dat was natuurlijk een uitdaging, omdat op het origineel er geen baspartijen te horen waren.
Roelof lacht, “Het is wel leuk dat we reacties kregen op de EP dat de bas zo goed is. Dat terwijl er helemaal geen bas op te horen is.”
Er ging wel wat water door de zee eerdat de beslissing viel om er een bassist bij te nemen.
“Ik vond dat unieke van het ontbreken van een bassist wel vet,” zegt Michel. “Maar met name voor Eugene was het een wens om ook een bas te hebben, dat kwam vaak terug in gesprekken die we hadden.’’
De band heeft zeker al succes, zo hadden ze airplay op KINK FM en bij de VPRO en speelden ze al in The Wild at Heart in Berlijn. Fans van indie, garage en lo-fi punk kunnen de band absoluut waarderen.