Het Nijmeegse Deathisfaction timmert al sinds 2012 flink aan de weg. In 2015 bracht men de debuut EP Neverending Maze uit. 5 nummers waarop typische thrash in de stijl van Kreator en Slayer te horen was. Na een pauze van 3 jaar bracht de band in 2019 een tweede EP uit genaamd Left Undead waarop een iets modernere stijl te horen was. De thrash van weleer was nog duidelijk aanwezig, maar was geëvolueerd naar een harder en donkerder geluid. 22 december jongstleden zag hun eerste langspeler Blackened Reign dan eindelijk het levenslicht. De release werd gevierd met een show in Waalhalla samen met Pestilence, Mouflon en Blood Moon. Het werd een gedenkwaardige avond. Ons verslag van de release show kun je hier teruglezen. Al met al hoog tijd dus om de cd aan een diepteonderzoek te onderwerpen.
Het album begint met een filmisch intro waarmee een duistere en onheilspellende sfeer neergezet wordt. Wanneer het titelnummer er vervolgens in knalt met de woorden “welcome to the blackened reign” is het direct duidelijk; het is de band menens. De barrage aan thrash metal riffs klinkt fris, geïnspireerd en nog weer een pak donkerder dan wat de heren op eerder werk tentoonstelden. De muziek is nog steeds hard en ‘in your face’ maar er is veel meer ruimte voor variatie en melodie. Een slimme zet van de band, want waar de oudere nummers soms nog wat jeugdig aan deden is daar op deze langspeler absoluut geen sprake van. Het geheel klinkt volwassen en doordacht en de heren laten horen enorme stappen voorwaarts te hebben gemaakt.
Verder valt de productie van het album in zeer positieve zin op. De plaat klinkt modern en direct maar tegelijkertijd is het geluid warm en daardoor sfeervol. Een goede keuze zo blijkt, want hierdoor blijven ook de complexere nummers als Veiled in Black en Ritual of Delth goed te volgen. Dit alles mag indrukwekkend genoemd worden, zeker gezien het feit dat alles in eigen beheer opgenomen, gemixt en gemastered heeft. Zelfs het knappe artwork komt uit de pen van frontman Jeremy Migchielsen en past bijzonder goed bij de sfeer en stijl van het album.
De combinatie van een duidelijke thrash metal fundering met veel uitstapjes richting de moderne death metal en hardcore werkt aanstekelijk en doet afwisselend aan bands als Guilt Trip, Slayer, Chimaira en Malevolence denken. De gitaartandem Jory en Jouke imponeert met technisch hoogstaande riffs en gave leadpartijen en de basgitaar van Patrick Mallo ronkt heerlijk door de plaat heen. Ook het drumwerk van Niek Koonen verdient applaus; een drummer die de kunst verstaat om in dienst van de nummers te spelen en op de juiste momenten met doordachte fills wat extra jus over de toch al heerlijk vette hap heen te gieten. Alles wordt vakkundig aan elkaar geschreeuwd door Jeremy die zeer overtuigend en expressief zijn teksten weet over te brengen. Conceptueel handelt het album over mythische beesten en duistere kunsten, hoewel de afsluitende anthem Trapped Forever tekstueel toch zeer persoonlijk klinkt en mede daarmee een van de absolute hoogtepunten van de plaat is.
Met Blackened Reign heeft Deathisfaction een absolute voltreffer afgeleverd en is Nederland weer een heel sterk album rijker. Een moderne maar toch tijdloos klinkende thrash/death plaat met een duidelijke visie, een geweldige mix en stuk voor stuk pakkende nummers. Zowel qua spel als songwriting skills is Blackened Reign een prestatie van formaat. Er zijn een paar uitschieters, maar dat zijn allen uitschieters naar boven zoals de eerder genoemde hardcore aandoende anthem Trapped Forever, de Slayeresque knaller Ritual of Delth en beide singles Veiled in Black en Doombringer. Met deze plaat bewijzen de heren aan de top van de Nederlandse scene én de jaarlijsten thuis te horen!