Na een kort onheilspellend introotje barst de hardcore hel los. Bonkende, heavy beatdown hardcore met een flinke partij breakdowns. De invloeden uit de hoeken van death metal en zelfs black metal houden het geluid toch spannend. Neem nu Destroyer Of Worlds, waarvan de beginnende heavy metal riff wat later overgaat in een death metal sound.
Zonder twijfel is dit het type muziek waar je, live, meer karate in de pit mag verwachten dan in een aflevering van Netflix-serie Cobra Kai. Helaas zit live spelen er voorlopig nog niet in, dus je moet thuis even de boel verbouwen. Pas op voor je schoonmoeder die op bezoek is, want dit is verdomd agressief en opzwepend spul. Neem nu We Were Never Really Here. Wat een beatdown geweld!
Mocht je het album op shuffle luisteren… Laat je niet op het verkeerde been zetten door de subtiele gitaartonen van het korte instrumentaaltje A Revolation of het tevens instrumentale, naar atmosferische black metal neigende, Dark Night Of The Soul. De rest van het album is spijkerharde metalcore / hardcore.
Een mooi nieuw wapenfeit van deze nog steeds spannende scene.