Deep Purple – Infinity

Het laatste of misschien toch niet laatste album van deze veteranen.
Deze band behoeft geen introductie, onderdeel van De Grote Drie aan het begin van de jaren zeventig. Samen met Black Sabbath en Led Zeppelin werd de basis gelegd voor de hedendaagse hardrock en aanverwante stromingen. Het album klinkt als vanouds, stevige gitaarpartijen en een zeer nadrukkelijk aanwezig Hammond orgel dat zo typerend is geweest voor de muziek van deze band.  Ook de huidige line-up bestaat uit meer dan gelouterde muzikanten, het is een vijftal dat zijn sporen ruimschoots verdiend heeft in de muziekwereld. Zanger Ian Gillan, gitarist Steve Morse, drummer Ian Paice, toetsenist Don Airey en bassist/gitarist Roger Glover zijn geen onbekenden meer voor de muziekliefhebbers.
Time For Bedlam gaat over de uitzichtloosheid van politieke gevangenen, gedwongen tot bekentenissen waar ze niet achter staan. One Night In Vegas gaat over de dag na het huwelijk waarvan de zanger niets meer weet. Drank heeft zijn geheugen gewist, zijn vorige vriendin is er vandoor en met hele nieuwe vrienden belandt hij in een hele nieuwe wereld. Gillan heeft nog steeds een stem die dwingt om naar hem te luisteren, geen hoge gillen of uithalen meer, maar wel een stem die gevormd is door het leven. Muzikaal gezien is het hele album een feest van herkenning. The Surprising klinkt ouderwets herkenbaar. Hetzelfde geldt voor Johnny’s Band dat ook tekstueel mooi gecomponeerd is. De nummers zijn stuk voor stuk stevig en rockend, tekstueel zitten er mooie stukken in, het hele album is absoluut geen moetje of haastklus geweest. Dit is een project van vijf mannen die er ongelooflijk veel plezier in hebben om met z’n allen flink uit te pakken. Als uitsmijter komt er nog een onvervalste cover van Roadhouse Blues, origineel van The Doors. Maar deze opgepoetste versie is een mooi eerbetoon.
Het prachtige artwork moet zeker nog even genoemd worden, op de voorkant een ijsbreker die een mooie vorm in het ijs vaart, op het artwork aan de binnenkant zien we de band in barre winterse omstandigheden, stevig ingepakt. Het lijkt als of de band een poolexpeditie gemaakt heeft, en het is duidelijk waar naar toe. Als de je lp hoes open vouwt zien we de vijf hoofden van de bandleden, uitgehouwen in een ijsberg. Uiteraard vrij naar het klassieke album In Rock waar de toenmalige bandleden hun hoofden gebeeldhouwd zagen in een massief gebergte.
De titel van het album betekent oneindigheid, de naam van de nieuw aangekondigde toer is Long Goodbye Tour. Een en ander roept vragen op, vragen die de band nog niet wil of kan beantwoorden. En zolang de heren nog niet definitief de stekker er uit hebben getrokken, kunnen we nog steeds genieten van muziek van ongekende klasse!