Defeater + Break Even + Kids Insane – Effenaar (Eindhoven) 18/03/2016

Al een paar maandjes is Eindhoven het mekka voor de hardcore liefhebber. Vanavond weer zo’n mooie package van hardcore bands, en wel met hun enige optreden in Nederland. Ik ben wel een beetje verbaasd dat Defeater, na hun succesvolle nieuwe album toch nog steeds in de Kleine Zaal staat. Voor een hardcore optreden is dat natuurlijk eigenlijk alleen maar mooi, want dat beloofd nog meer interactie met het publiek.
Kids Insane uit Tel Aviv tracteert ons op dat mooie cadeau: een live optreden dat beter is dan hun albums. Dat is vooral te danken aan de ontzettend energieke frontman die me doet denken aan een hardcore versie van Mike Patton (Faith No More). Als een tornado beweegt hij over het podium, schreeuwend, zingend, vertellend. Hij laat horen hoe goed zijn stem is door een deel van een nummer zonder microfoon te doen en toch verstaanbaar te zijn. Overtuigend!
Van Down Under, Perth treedt dan Break Even aan. In eerste instantie wat te vroeg, frontman Mark vraagt dan ook “What are we waiting for” als het geluid nog niet klaar is maar hij wel. Men is blijkbaar van plan zich strak aan het tijdsschema te houden. Als een paar minuten later hij opnieuw opkomt heeft hij er echter nog steeds even veel zin in. Hij weet twee circle pits te generen, en de zaal is alweer wat voller dan bij Kids Insane. Leuk optreden, maar Kids Insane staat qua energie en verrassing toch met 2-1 voor.
De afsluiter is dan dus Defeater. Ik ben er helemaal klaar voor en schreeuw lekker mee met opener “Unanswered” en “December 1943”. Maar daarna zakt het wat mij betreft een beetje in. De kracht van Defeater is dat hun albums een verhaal vertellen met een interessante opbouw en variatie van hardcore en akoestisch. Voor dit optreden besluiten ze echter een mix te vertolken van hun albums met weinig variatie of verrassingen in het type nummer. Op zijn albums lijkt Derek meer bevlogen dan live. Het voelt een beetje als het boek waar je eindelijk de verfilming van ziet maar merkt dat ze er niet veel van over hebben gelaten. Of voor de minder literaire types, alsof eindelijk je favoriete celebrity in de Playboy staat maar ze gewoon maar het zoveelste blote dametje is.
De drie toegiften zijn welkom, maar komen een beetje geforceerd over. Opvallend genoeg vertrekken er al best veel mensen voor dat toegift, wellicht om de trein te halen, maar toch opvallend. Zijn zij net zo teleurgesteld als ik?
Ik hoop Defeater toch snel weer live te zien, zodat ze me kunnen overtuigen van het feit dat ze wellicht hun dag niet hadden. Mochten ze dat niet doen, geen nood. De albums blijven fantastisch, en waar Kids Insane op het podium beter is kan het nu eenmaal zo zijn dat andere bands beter tot hun recht komen in de studio.