Deflore & Jaz Coleman – Party In The Chaos

Deflore maakt al 20 jaar instrumentale industrial metal, een beetje in de stijl van Die Krupps, Front Line Assembly en Misery Loves Co. Toen ze twee jaar geleden in Rome als support aantraden voor Killing Joke, vielen opeens heel wat puzzelstukken in elkaar. Jaz Coleman van Killing Joke bleek de ultieme zanger waar het duo van Deflore al zo lang naar op zoek was. En omgekeerd was Deflore voor Coleman de band waarvan hij kon zeggen ‘als ik één nieuwe band zou moeten noemen die de moeite van het ontdekken waard is …’. Uit al die lofbetuigingen moest uiteindelijk wel nieuwe muziek geboren worden en dat is een EP met drie nummers geworden.
Openingstrack en titelnummer Party In The Chaos zit ergens in tussen Die Krupps en het meer experimentele werk van Killing Joke. Veel tekst zingt Coleman niet, maar in combinatie met de robuuste en agressieve industrial metal van het Italiaanse duo werken zijn herkenbare vocalen uitstekend. Het is extreem dansbaar, toch voor wie al eens een pogo uit de benen kan schudden.
Op Sunset In The West zingt Coleman niet, maar speelt hij flarden piano. Deze track is veel minder rechttoe-rechtaan dan party In The Chaos, eerder een lauwe Jean-Michel Jarre op een bad trip of anders de uitgesponnen soundtrack van een low budget film. De metal is even ver weg. Geen opmerkingen over het piano-talent van Coleman, maar hier zat toch meer in.
De derde en laatste track, Transhuman World, is dan weer wel volop industrial metal, met de stem van Coleman die licht vervormd is. Het klinkt nijdig, up-tempo en tegelijk retro en modern. Prachtig.