Degenerate – Devastation Ahead

Met het afscheid van Slayer valt er een enorm gat in de thrashwereld. Gelukkig zijn er nog genoeg thrashmetalbands die ons verblijden met een goede portie thrash. Sommigen zijn al jaren bezig, maar er komt ook altijd weer wat nieuw bloed binnensijpelen. Zo was Rens Hilgers (ex-Memorial, Inner Death) al enige tijd actief in de Nederlandse metalscene maar vond in gitarist Dani Ruiz Cardo (Hallowed Fire), bassist Filip A. Filipczuk (ex-Man As Plague) en drummer Bas Bloos (ex-Last Fear, Infantry) de synergie waar hij al enige tijd naar op zoek was om in 2016 Degenerate op te richten. Een band die zich richt op een thrash-/deathmetalgeluid. Na een demo-EP is half november het eerste volledige album uitgebracht met daarop tien heerlijke composities die vanuit een voorliefde voor thrashmetal en deathmetal zijn geschreven en die Sepultura, Max Cavalera en Children Of Bodom in hun hart gesloten lijken te hebben.
De kennismaking met Degenerate verloopt via X-ray Annihilation en er wordt meteen een prettige thrashroes over je uit gestort. Vanaf Incarnated komt de invloed van Children Of Bodom langzaam naar boven drijven en krijgt nog meer vorm in Recondite Radiation. Dat betekent concreet dat er flink de vaart in wordt gezet en dat de melodielijn heerlijk is om naar te luisteren. Het is uptempo zonder fratsen en het drumritme wordt sterk neergezet door Bas. Daar doorheen komt een prettige gitaarlijn die steeds weer terug komt en de compositie sterk en snel herkenbaar maakt. Degenerate speelt graag met muzikale interventies die het geheel interessant houden. Een gevoelig stuk gitaarspel van Rens biedt rust, maar het ritme wordt langzaam aan op gedreven door een aanzwellend drumritme. In Afterglow krijgt het geluid van Degenerate steeds meer ‘body’ en komt de melodie meer naar boven. Snaargeselend gitaargefriemel klinkt prettig en door een octaafje te stijgen houdt Afterglow de snelheid en groeit het uit tot één van de favoriete composities van het album voor mij. Here To Root Them Out ligt in het verlengde van Afterglow. Leuk dat het bas- en drumgeluid even prominent naar voren wordt geschoven alvorens een groovend tussenstuk me helemaal overtuigt.
Met Waves wijkt Degenerate een beetje af van het pad van Children Of Bodom en lijkt zich meer te bewegen richting een goede portie thrashmetal. Waves heeft een lekkere basismelodie die boeit en mooi werkt naar een duidelijk refrein. Via de vette thrashcompositie The Hunted Hero lijkt het geheel wat steviger naar voren te komen, maar Degenerate houdt wel van een stijlwisselinkje en eindigt akoestisch. Een mooi truukje dat ze ook in Eternal Return toepassen. Maar voordat het zover is wordt er flink uptempo gewerkt naar de tempowisselingen. Het muzikale tussenstuk is heftig, de gitaarsolo is netjes en prettig en dit stuk krijgt door het herhalende opzwepende ritme extra pit. De twee favoriet is daarmee neergezet.
Via Eudaimonia sluit Devastation Ahead met het titelnummer het album af en ergens is de spirit van Max Cavalera hier aanwezig. Ook hier weer dat gebruik van een gevoelig stuk muziek, maar opvallender is het drumwerk dat een duidelijk stempel drukt op de compositie.
Devastation Ahead is een goed album van dit thrashmetalgezelschap. Ergens hebben de composities veel met elkaar gemeen waardoor eenzijdigheid op de loer ligt, maar telkens zorgt deze band ervoor dat er een ‘hook’ in zit waardoor het niet alleen krachtig kllinkt, maar zeker ervoor zorgt dat de nieuwsgierigheid groot blijft. Devastation Ahead laat niet alleen horen dat de Nederlandse metal een groot aantal juwelen herbergt. Deze krachtige thrash-/deathmetalcombi heeft een album gemaakt met internationale allure.