Het album gaat van start met One Second. Hier verscheen al een clip van online. De eerste track waar Timo ook een mooie rol krijgt met zijn zangtalenten. De stemmen van Charlotte en Timo werken hier fijn samen wat het een fijne track maakt om naar te luisteren. Verder met We had Everything. Een catchy track die fijn in het gehoor ligt. Doorspekt met heavy riffs en bombast raast dit nummer verder. Als je naar de lyrics luistert zou het kunnen gaan over een verbroken liefde, echter als je verder na denkt zou het ook zomaar eens over onze eigen wereld kunnen gaan. Hoe we alle moois moeten gaan missen als we verder gaan met het verkloten van onze aarde. Chemical Redemtion gaat gelijk met de volle beuk van start. Toch is de track mooi in balans door juist wat lichtere stukken af te wisselen met vol gas vooruit en headbangen maar. Het gebruik van de synths en de vlijmscherpe gitaarsolo van Timo topt alles mooi af.
Burning Bridges kregen we ook al een video van voorgeschoteld. Een prima track waar ik niet helemaal uit kom of Charlotte of Timo de grunts doen. Misschien wel een combinatie van beide. Verder wat mij betreft één van de toppers op het album. Vengeance gaat heel atmosferisch van start, al duurt dat rust, zweeg moment maar heel even. Al snel gaan we up tempo verder. In deze track vinden we de enige gast op het album. Dit is niemand minder dan Yannis Papadopoulus , lead zanger van Beast In Black. De rauwe powermetal stem van Yannis past goed bij deze track en werkt meer dan prima samen met die van Charlotte. Een fijne fast forward track. Iets rustiger doen we aan met To Live Is To Die. Wat mij betreft de meest vernieuwende track op het album. De synths worden veelvuldig gebruikt waardoor een post apocalypse gevoel gecreëerd wordt. Let’s Dance verwacht je een nummer waar je vrolijk op kan dansen. Niets is minder waar. Het is op gebied van lyrics wel de meest doomy track die we op het album vinden. Om maar eens tukje lyrics te laten lezen: It’s a beautiful day. Mountains crumbling down. It’s a beautiful day. Skies are turning red. It’s a beautiful day. We’re all falling now. It’s a beautiful day. This must be the end. Let’s Dance. Like ants in a hill fire. Niet een zoetsappig nummer dus. We gaan verder met Creatures. Een nummer wat ervoor zorgt dat de kriebels over mijn rug kruipen. Een beklemmend gevoel overvalt mij als de tekst meerdere keren om mijn oren vliegt, who is going to catch you when you fall. Flink een stampende beat onder deze track maken het verhaal compleet.
Ghost House Heart is de ballad van het album. Van deze track verscheen ook al een prachtige clip deze week. Een mooi ingetogen nummer. Niet teveel poespas maar gewoon een mooie track. De cello maakt het mooi af. Masters Of Destiny vonden we ook al op Hunters Moon. Deze track gaf toen al een mooi staaltje van hoe het nieuwe materiaal moest gaan klinken. Nog steeds één van mijn favorieten. We zetten weer even een tandje bij met Legions Of The Lost. deze track weegt behoorlijk zwaar door zijn gebruik van diepe baslijnen, beukende drums, rete scherpe gitaarriffs. Een track die je hoop geeft. Je bent niet alleen die vecht tegen je demons. We’re the legions, the legions of the lost! De koren mogen zeker ook benoemd worden in deze track. Zij geven net dat sprankje hoop dat het allemaal goed komt. Tijd vliegt voorbij en we komen alweer aan bij het één na laatste nummer. The Greatest Escape pakt het weer een tikkeltje rustiger aan. Zonder al te veel bombarie is dit een prachtige track. Deze zal zeker voor luidkeels meezingen gaan uitnodigen. Wederom een topper. Als afsluiter vinden we het hoofdzakelijk instrumentale Combustion. Hier is het aan Timo om volop te mogen shinen met zijn prachtige solo gitaarwerk. De track klinkt experimenteel maar dit is zeker niet slecht. Gloednieuwe drummer Joey krijgt hier ook volop de ruimte om flink te mogen rammelen op zijn drums en doet hij ook met verve. Een strakke afsluiter van een meer dan prima album.
Het album om kort te gaan:
Toen het nieuws kwam dat Merel de band ging verlaten dacht ik, oh nee! Daar gaan alle krachtige gitaarpartijen. Eerlijk is eerlijk. Merel en Timo samen op gitaar is om te kwijlen. Of ik Merel mis op gitaar, toch niet. Het Album is vernieuwend genoeg zonder dat Delain vergeet waar zij vandaan komen en waar zij nog steeds voor staan. Alle tracks zitten mooi, overdacht en in balans in elkaar. Bol van bombast, jankende gitaren, wervelende drums en alles wat Delain zo gaaf maakt zijn nog steeds te vinden op het album. Alleen hier en daar met een ander sausje overgoten. Dat de band zichzelf naar een hoger level heeft getild is zeker duidelijk met dit album. Het lijkt erop alsof de band met elk nieuw album steeds een tikkeltje volwassener wordt. De aangesneden thema’s worden steeds diepgaander en zetten ons aan het denken. Niet zo een afgelebberde boterham die, tot ie uit elkaar valt van ellende, opnieuw gebruikt wordt. Gelukkig niet! Het is mooi om te zien hoe Delain met elk nieuw album weer wat meer zieltjes voor zich wint. Het moge duidelijk zijn dat zij flink aan het timmeren zijn aan hun weg naar de top. World Domination, Delain for president!
Line up:
Charlotte Wessels – vocals
Martijn Westerholt – keys
Otto Schimmelpenninck van der Oije – bass
Joey Marin de Boer – drums
Timo Somers – guitar
Track list:
One second
We Had Everything
Chemical Redemption
Burning Bridges
Vengeance ft Yannis Papadopoulos
To Live Is To Die
Let’s Dance
Creatures
Ghost House Heart
masters Of Destiny
Legions Of The Lost
The Greatest Escape
Combustion