Op vrijdag 10 februari 2023 heeft Delain hun nieuwe album Dark Waters de wereld in gelanceerd. De release vond plaats via Napalm Records.
Het is niemand ontgaan dat het uiteenvallen van de band er bij iedereen flink heeft ingehakt. Elke medaille heeft twee kanten en het is daarom goed te zien dat de voormalig bandleden hun eigen weg in de muziekwereld voortzetten. Martijn (oprichter van Delain) was duidelijk, Delain zal blijven voorbestaan! Hij verzamelde oudgedienden van Delain, Ronald Landa op gitaar en Sander Zoer op drums. Hij vulde de band aan met twee nieuwe leden: Diana Leah die de zang voor haar rekening neemt en Ludovico Cioffi die de bass partijen voor zijn rekening neemt. Daar waar Martijn origineel het plan had om als project verder te gaan met gastartiesten (waar Delain van origine ook mee gestart is) zag iedereen het zitten om toch als volwaardige band verder te gaan. Een prima zet denk ik zo. Ik mocht deze nieuwe formatie afgelopen zomer al live bewonderen tijdens hun twee secret try out shows. Ook werden er al nieuwe nummers ten gehore gebracht en die klonken toen al niet slecht. Het viel mij al op dat het stemgeluid van Diana heel erg lijkt op die van voormalig zangeres Charlotte Wessels. Ik ben dan ook benieuwd of Diana haar eigen invulling en stempel kan drukken op het nieuwe materiaal. Nieuwsgierig start ik mijn luister sessie van Dark Waters.
Het album steekt van wal met Hideaway Paradise. Een track die heel cinematisch en etherisch van start gaat maar al snel explodeert in bombastiek. Het etherische en bombastische wisselen elkaar gedurende de track steeds af. Diana laat hier prima horen dat ze zowel een klein geluid als meer power in haar stem prima onder controle heeft. Ook Martijn heeft genoeg ruimte om te shinen op de toetsen. Wat opvalt is dat deze track niet meteen een wauw effect bij mij oproept al is het refrein wel een echte oorworm. Meer beuk krijgen we met The Quest and the Curse. Dit is de track waar Diana afgelopen augustus officieel mee aangekondigd werd als de nieuwe zangeres van Delain. Nu had gelijk iedereen een beeld bij Diana als het nieuwe gezicht van Delain. Eveneens was ik van deze track onder de indruk tijdens de eerste secret show. Dikke prima! Ook Beneath werd toentertijd live gespeeld. Hier maken we kennis met gastzanger Paolo Ribaldini. Een zanger die met zijn stem timbre niet onderdoet voor die van Marko Hietala. Een prima meezinger die uitermate geschikt is om vol gas op mee te gaan springen. Uit de secret shows was al duidelijk dat de stemmen van Diana en Paolo prima samen matchen. Hier heb ik ook ouder werk van Delain gehoord waar de stem van Paolo nog beter uit de verf en tot zijn recht komt. Ook van deze track is al een videoclip verschenen.
Mirror of Night geeft ruimte voor de 2e gast artiest op het album. Ruud Jolie (Within Temptation) heeft deze ballad achtige track voorzien van gitaarwerk. De bijdragen van Ruud geven deze track nog net wat meer power en ballen. Het is zeker geen zoetsappige ballad maar eentje met een donker randje. Verder met Tainted Hearts. Deze track heeft dan weer veel weg van het oudere werk van Within Temptation gemixt met een vleugje ouder werk van Nightwish. Ik kan me deze track ook goed bedenken om ooit samen te doen met Sharon den Adel (Within Temptation). Ik denk dat de stemmen van Diana en Sharon prima zouden matchen. Een track die net als zijn voorganger ook flink wel ballen heeft. Diana pakt ook meer uit met haar stem. Deze klinkt hier wat voller en heeft meer power. The Cold gaat episch van start. Je verwacht bijna de intro van een Pirates of the Caribbean film. De orkesten en het koor werken hier erg gaaf. Heerlijke track die ik even over de goede speakers gooi op standje nucleair zodat de buren even mee kunnen genieten. Ik denk dat dit wel mijn favoriete track it van het album tot nu toe. Kan deze nog overtroffen worden? Verder met het poppy Moth to a Flame. Van deze track verscheen vorige maand al een videoclip. Dit is typisch een track die het live prima gaat doen. Ik zie de klappende handen en zwiepende haren al vliegen. Oh ja, vergeet ook niet te springen! De tracklist neemt al aardig vaart.
Bij Queen of Shadow hoeft Diana de lyrics wederom niet alleen voor haar rekening te nemen. Paolo zorgt voor versterking. Deze track met een gave 80’s feel is wederom een lekkere track. Een track die flink in je hoofd blijft spoken. Je gaat ermee slapen en hij popt gedurende de nacht nog regelmatig op. Het is ook het eerste deuntje wat je zingt als je weer uit bed stapt.
Invictus gaat vol beuk van start. De koren werken hier wederom perfect. We horen hier een andere kant van Diana. Minder ielig. Powerhuis Marko Hietala (Ex Nightwish) doet ook mee. Hij is inmiddels bijna ondenkbaar bij Delain als gastartiest. Het doet mij goed hem weer te horen. Ook doet Paolo hier mee als 3e zanger. Het kost mij een paar luisterbeurten voor ik kan achterhalen waar ik zijn stem hoor. Underland maakt ook wederom gebruik van de koren. Deze worden ook nog afgetopt met een strakke gitaarsolo, blij dat Ronald Landa hier de goede gitaar ter hand had (Voor de mensen die bij de secret shows waren, jullie snappen deze). Je zou verwachten dat deze track eindigt met een knal want dat verdient deze track. Er wordt naar een climax toegewerkt, helaas een kleine teleurstelling hier door de fade out. Als hekkensluiter vinden we The Quest and the curse piano versie. Deze versie is juist door de minder opsmuk erg gaaf. Adembenemend mooi eigenlijk. Hier komt de stem van Diana echt mooi tot zijn recht. Ogen dicht en genieten. Ook hier laat Diana op een mooie manier horen dat zij ook wel raad weet in de hogere regionen van haar stemgebruik.
Het album om kort te gaan:
Dark Waters is een album wat je van Delain mag verwachten. Catchy tracks en allen voorzien van strakke gitaarriffs, prima drumwerk, beukende basslijnen en wervelend toetsenwerk. Top dit af met loepzuivere zang en het plaatje is compleet. Je vind ruimschoots bombast zonder dat de andere elementen die Delain typisch Delain maken te overschaduwen. Zo zijn de pop elementen nog steeds ruimschoots aanwezig en worden de filmscore feels in de tracks ook niet geschuwd. De vraag die vanaf de eerste secret show afgelopen zomer in mijn hoofd blijft spoken: is de keuze voor Diana als zangeres misschien een te veilige keuze geweest? Ik weet het niet. Dit is zeker geen afkatten het is een kritische noot. Feit is dat Diana’s stem zorgt voor herkenbaarheid in de Delain sound. Misschien is dit juist de goed overwogen keuze die Martijn heeft gemaakt om juist die Delain sound te houden en niet te gaan voor een complete make over van de band. Want waarom zou je iets veranderen als het goed klinkt en werkt, toch? Het is duidelijk dat Diana ook technisch een goede zangeres is dit laat zij veelvuldig horen op Dark Waters. Ik ben zeer nieuwsgierig hoe Diana zich verder gaat ontwikkelen op volgende albums en of zij hier meer haar stempel op mag en kan gaan drukken. De tracks hebben zoals we dat van Delain gewend zijn geen zoetsappige lyrics. Ze zetten je aan het denken. Meerdere keren bedenk ik mij of het de worstelingen zijn die vooraf zijn gegaan aan de breuk tussen Martijn en de oud bandleden die voor inspiratie hebben gezorgd aan lyrics. Misschien wel verwerken van oud leed? Ik denk niet dat het een heel makkelijke keuze is geweest en nee ik trek hier geen partij in. De rol van Paolo mag wat mij betreft nog meer op de voorgrond komen. Hij mag dan gastartiest zijn toch is deze stem echt een perfecte match om te gebruiken in duetten. Misschien is Paolo opnemen als vast bandlid ook nog een optie? Ik stem allicht 100% voor! Tijdens de secret shows heb ik gehoord wat een powerstem hij heeft en wat hij in zijn mars heeft. Dit verdient meer podium.
Voor mij is Dark Waters een gaaf, easy listening album. Geen lastige of ingewikkelde maatvoeringen zijn gebruikt. Dus voor een breed publiek zal dit album zeker aanspreken.
Als laatste aanvulling op deze review wil ik nog meegeven dat de nieuwe line up klinkt als een geoliede machine. Live staat een band op het podium die er onwijs veel plezier in hebben om live op te treden. Ik denk dat dit weer een heel fijn fundament is om op verder te gaan bouwen. Rest mij verder niets meer dan te zeggen tot 14 april in de 013! Dan is Rockportaal erbij om verslag te leggen van de live show samen met Illumishade en Xandria!
Tracklist:
1. Hideaway Paradise
2. The Quest and the Curse
3. Beneath (feat. Paolo Ribaldini)
4. Mirror of Night (feat. Ruud Jolie)
5. Tainted Hearts
6. The Cold
7. Moth to a Flame
8. Queen of Shadow (feat. Paolo Ribaldini)
9. Invictus (feat. Marko Hietala & Paolo Ribaldini)
10. Underland
11. The Quest and the curse piano versie
DELAIN is:
Martijn Westerholt – Keys
Diana Leah – Vocals
Ronald Landa – Guitars
Ludovico Cioffi – Bass
Sander Zoer – Drums