Deze zondag avond zijn we in het mooie Breda, waar het na 18:00 op zondag gratis parkeren is voor de deur van de Mezz. Niet dat er veel plek is om te parkeren, maar je hebt ooit geluk, net als wij vanavond. Na kort in de rij te hebben gestaan mogen we al naar binnen en vullen we met z’n allen het zaaltje, waar al erg gauw een lekker sfeertje hangt. Biertje aan de bar en laat die bands maar komen. Vanavond treedt Delain op, met in het voorprogramma Xandria. Xandria heeft sinds kort Dianne van Giersbergen als sopraan vooraan staan in plaats van Manuela Kraller. We zijn benieuwd hoe dit gaat bevallen! Van Delain verwachten we veel van het nieuwe album The Human Contradiction en we weten uit betrouwbare bron dat we gaan krijgen waar we voor komen.
Xandria komt al vlug op en laat niet veel woorden vallen maar valt gelijk in met het stevige Valentine. Dianne’s stem is wel even wennen, deze klinkt toch wel erg anders dan die van Manuela. In totaal klinkt de band er absoluut niet minder om, maar de zaal lijkt een beetje hetzelfde gevoel te hebben. Het zou ook kunnen dat de zaal nog een beetje op moet warmen. Na Blood on my Hands en Euphoria speelt de band het wat rustigere Forevermore. Wat nog altijd mist bij de band, zeker gezien het vele gebruik van orgel sampels en piano is een toetsenist op het podium. De nummers komen er prima uit, zo ook het weer wat stevigere Soulcrusher. De set wordt afgesloten met India, waar menig handen lekker mee te lucht in gaan. Het publiek is toch lekker wakker gemaakt en kijkt reikhalzend uit naar de komst van Delain.
Na een korte pitstop en na het wachten op het ombouwen komt Delain het podium op. Beide schermen aan weerskanten van het podium worden gebruikt voor allerlei video’s die lekker wat sfeer toevoegen aan het geheel. Charlotte, die er lekker zomers uitziet, zet als eerste het eerste nummer van het nieuwe album in, genaamd Here Come the Vultures. De zaal vind het heerlijk en de band ook. Met Get the Devil out of Me wordt lekker meegesprongen en bij het volgende Army of Dolls kan er lekker meegezongen worden. Wat gelijk opvalt is dat de geluidsafstemming voor Delain stukken beter is dan bij Xandria en dit geldt niet alleen voor de stem. Er komt even verder in het concert nog een tweede stem bij. Voor Tell me, Mechanist komt er als verrassing een oud band lid het podium opgestormd die met zijn verdraaid stevige grunt bijna Charlotte van het podium schreeuwt. Ronald Landa is er weer eventjes bij! Alhoewel we vaak George Oosthoek op dit plekje zien past Ronald hier ook uitstekend!
Als Electricity aan ons voorbij is gekomen besluit het publiek toch maar eindelijk eens te zingen voor de verjaardag van Martijn! Deze is vandaag 25 geworden… ahum… 35 natuurlijk. Ook vanuit hier nog eens gefeliciteerd Martijn! Na het applaus voor Martijn ontvangen te hebben zet Delain het “laatste” nummer in: Not Enough. Zoals de titel impliceert komt de band na even van het podium te zijn verdwenen al gauw weer terug voor de toegift. Als eerste komt My Masquerade langs, waarbij de zaal het natuurlijk opnieuw op een springen zet. Als een na laatste laat Charlotte haar zangkunsten nog even los op Virtue and Vice en sluit de band af met het nummer We Are The Others. Dit laatste nummer zit zoals menigeen weet veel betekenis achter en is een prachtige vorm van protest tegen zinloos geweld. Het nummer kreeg zijn inspiratie naar aanleiding van het drama rondom de Britse Sophie Lancaster, die samen met haar vriend mishandeld werd om haar “alternatieve” uiterlijk. Ze overleefde het drama niet.
De avond komt hiermee tot een einde en het publiek gaat grotendeels richting de hal om of naar huis te gaan, of de band nog even van dichtbij te zien en te spreken. De sfeer was goed. Het zaaltje is klein, maar dat leid meestal (en ook hier) tot een uitstekende sfeer en een lekker avondje muziek. De twee bands passen prima bij elkaar in de lineup, met ieder hun eigen specialiteiten. De stem van Dianne doet het als vervangster van Manuela uitstekend bij Xandria en de band heeft overduidelijk plezier met elkaar. Het wachten is hier op een nieuw album Sacrificium, wat er begin mei aan zit te komen. Van Delain hebben we van het nieuwe album al het nodige kunnen horen en dit blijkt erg de moeite waard. Het is lekker afwisselend en erg toegankelijk, met hier en daar wat uitstapjes en gast optredens zoals we dat al kenden van het eerste album Lucidity. Een fij