Deleyaman – The Edge

Opgericht door multi- instrumentalist Aret Madilian is Deleyaman nu al bijna vijftien jaar actief. Niet voor één gat te vangen weet Deleyaman zich als een kameleon iedere keer weer te vernieuwen en te veranderen. The Edge, al weer het zesde album, is dan ook weer een verfrissend en heerlijk dromerig album geworden waar Deleyaman zijn veelzijdigheid weer kan tonen.
 
Op dit dertien nummers tellende album is het dan ook weer een ontmoeting van verschillende muziekstijlen. Gedurende al die jaren heeft Madilian samen met zijn bandleden altijd een unieke combinatie van onder andere etherische muziek, psychedelica, alternatieve rock, ambient, wereldmuziek en (dark)wave gemaakt. The Edge is niet anders, maar kenmerkt zich op dit album het beste door de genres (dark)wave / post-punk in combinatie met etherische muziek aan te stippen. Vooral de basgitaar is in het gros van de nummers prominent aanwezig. Dit geeft samen met de songstructuur een jaren tachtig gevoel. Het doet me dan ook meer dan eens aan een rustige, meer ingetogen The Chameleons, het oude werk van Dead Can Dance en met het nummer Etereal Dances zelfs aan Cocteau Twins denken.
 
Ondanks deze referenties weet Deleyaman zich uniek te maken door eigen muziekopbouw, de melancholische sfeer en het unieke warme, doch sobere stemgeluid van Madilian in combinatie met de prachtige stem van Beatrice Valantin. Met slim gebruik van het blaasinstrument doedoek worden er bij de nummers Moon, Castles In The Sand en A Thousand Days een meer mystieke sfeer neergezet.
Bij het eerste nummer Moon weet de rustige opbouw, prachtige stem van Madilian en Valantin je meteen te doen wegdromen. Murdered Days en Hey Now zetten de rustige, dromerige wereld van The Edge voort. The Weight Of Things en Beatrice zijn erg ingetogen, zelfs minimalistische stukken, waarbij de nummers gedragen worden door de stem van Valantin. Er is op dit album geen moment van zwakte te bespeuren en de dertien nummers vervelen geen moment.  Verwacht geen stevig album: het is subtiliteit in combinatie met muzikaal vakmanschap wat de luisteraar langzaam maar zeker weet te strikken.
 
The Edge is een heerlijk ingetogen plaat geworden wat na een aantal luisterbeurten al haar pracht laat zien. Een  album met stuk voor stuk uiterst genietbare sferische nummers welke je weg doen dromen. Ik betrap me er regelmatig op de play knop in te drukken als het album weer zijn laatste rondjes heeft gedraaid. Delayaman laat wederom zien dat ze naast veelzijdigheid, wars van alle trends, ook consistent hoge kwaliteit weten te brengen. Verplicht voer voor muziekliefhebbers van de bovengenoemde genres.
Tracklist:
1. Moon
2. Murdered Days
3. Hey Now
4. Castles In The Sand
5. Mental Horizon
6. The Weight Of Things
7. Softly
8. Ethereal Dances
9. Thousand Days
10. Cygnus
11. Julliet
12. Beatrice
13. Outspoken