De opvolger van de debuutcd Fields Of Suffering is hard, snel en bruut. Death metal in de meest pure vorm, waarbij vergelijkingen met Behemoth (inclusief de opnamen in de Hertz Studio in Polen) bewaarheid zouden kunnen worden. Met uitzondering van de fragiele preludes The Ritual en Crossing The Land’s Enlightenment en het fraaie Ineffable Mysticism waarin een engel de piano begeleidt en overgaat in het loodzware The Ceremony. Kenmerkend voor het geluid van de band is het geluid dat drummer John weet neer te zetten. Ik weet dat het veelal techniek betreft, maar die jongen moet ontzettende kuiten hebben van het bespelen van de dubbele-bass. Samen met Manu op bass en de gitaristen Michaël en nieuwkomer Thomas wordt er een ongelooflijk geluid neergezet. De verrassende en ultrakorte ‘cuts’ en enkele ritmewisselingen zorgen samen met zenuwgierende gitaarsolo’s dat de nummers niet verwoorden tot een ondefinieerbare brij van geluid wat wel een gevaar is. In deze recensie lukt het zeker niet om zanger Nessim buiten beschouwing te laten. De grunt die zijn strot verlaat is diep, zwaar en aardig verstaanbaar, vooral in de nummers Shaman, Spirits en Psycho Pomp. Allemaal nummers met een herkenbare titel. On The Edge is voor mijzelf een uitschieter in het geheel.
Demented is binnen het deathmetal genre een goede aanwinst. Geluid, productie en het artwork zijn volwassen. Jammer wel dat de video’s op de myspace-pagina niet werken. Tenslotte laat alleen een nummer met de titel Listen To The Silence me na al dit onderaardse muziekgeweld wel even achter de oren krabben.