Der Klinke heeft bandleden die ook in Red Zebra, Pesch en The Bollock Brothers spelen. Deze Belgische gothic/waveband is met Facing Fate al aan zijn zesde album toe en dat biedt meer dan wat we al eerder te horen kregen van deze band.
Aanvankelijk viel Der Klinke tussen twee stoelen: niet voluit cold- of minimal wave en niet voluit gothic rock of postpunk. Na bijna 15 jaar is die spreidstand net de sterkte van deze band. Als een track het vereist gaan ze wat meer naar de ene kant of naar de andere. Elk nadeel heb zijn voordeel en Der Klinke omzeilt op deze manier knap de regeltjes van de genrefetisjisten.
Naar de muziek zelf. Dark Night March, geïnspireerd op Charles Baudelaire, klinkt op het album trager dan in de live-versie die de band een paar maanden eerder liet horen. Aanvankelijk was ik niet helemaal mee met dit slome, slepende ritme als openingstrack, maar na een paar luisterbeurten werkt het. Het ritme maakt dit impressionant, aangrijpend, authentiek, …
The Shallow Shadow (in een productie van Jan De Wulf van Mildreda) en Dance Of Liberty zijn dan wel lekker uptempo, dansbaar zelfs. Catchy op een donkere, dreigende manier. Closing In is een eerste hoogtepunt, met een prachtige opbouw van een zuinig gitaartje naar bombastische gothic synthwave, met een weerhaakje van wanhoop in de backing vocals (die komen van Martin Bowes van de Britse band Attrition). Doet mij een beetje denken aan The Cassandra Complex. Op dat elan gaat Der Klinke door met You’re Looking Good In An Elevator. Persoonlijk kan ik me er weinig bij voorstellen hoe een liftcabine iemand mooier of knapper maakt, maar als track werkt dit voor de volle 100%. Dit is über-catchy, meezingbaar, dansbaar, meeslepend, … Vertel dat dit de nieuwe single is van de Sisters of Mercy en je hebt een wereldhit. Dit wordt nog groter dan hun culthit The Doll.
Der Klinke piekt nog een derde keer met de vooruitgeschoven single Al The Right Wrongs, met Filip Heylens van Wegsfeer als gastzanger. Fantastische track, al komen er voor mij net iets te veel gasten langs op dit album. Met een bandbezetting die op zich al zoveel in zijn mars heeft, was dat misschien niet nodig. Maar tegelijk alle begrip voor de keuze om een zo perfect mogelijk album te willen realiseren.
Absolutely Nothing begint met pompende beats en schuurt aan tegen de EBM. Daardoor had dit een track van Pesch kunnen zijn. Facing Fate begint met een gitaartje dat van The Cure had kunnen zijn, in het tijdvak Disintegration dan of anders The Hanging Garden. Opnieuw een heel slepend ritme, zoals de openingstrack, maar hier hebben we van bij het begin minder moeite mee. Een sterk slotakkoord. Wie niet de vinyl maar de CD koopt, krijgt als extra track nog Who To Deny in de John Wolf-remix. Een beetje jammer dat de vinyl-kopers deze sterke single moeten missen.
Facing Fate is een sterk album van een band die in eigen land op handen gedragen wordt, maar die internationaal nog niet altijd en overal de erkenning krijgt die hij verdient.
▶︎ Facing Fate | DER KLINKE (bandcamp.com)