Derev – Leap Of Faith

Het kan gek lopen in de wereld. De Italiaans/Armeense gitarist Armando Bablanian en de Syrisch/Armeense drummer Michel Karakach ontmoetten elkaar in Koeweit waar ze beiden op school zitten. Op dat ogenblik lukt het ze niet om het project Derev voort te zetten door de omstandigheden in het Midden-Oosten. Tijdens de oorlog in Syrië vlucht Michel naar Canada en na acht jaar zijn de beide muzikanten (ondertussen afgestudeerd als ingenieur en tandarts) herenigd en wordt Derev nieuw leven ingeblazen. Ze ontmoetten bassist Liam Horrigan (eveneens ingenieur) en de EP Leap Of Faith wordt opgenomen.
De EP bestaat uit zes composities waarin de traditionele krachtige metalmuziek wordt gecombineerd met degelijke progressieve rock. Daarin hebben de beide muzikanten elementen uit het Midden-Oosten gevoegd. Nadat de demo’s werden uitgewerkt tot echte composities werden de teksten geschreven die een soort overkoepelend thema in zich hebben. Derev wil je laten ervaren dat je dingen kunt bekijken vanuit verschillende, soms onconventionele, perspectieven om daarna het risico te nemen om acties te ondernemen die een verschil gaan maken. De muziek werd geheel thuis opgenomen en de vocalen zijn door Adel Saflou in Amsterdam opgenomen.
Het resultaat is een EP dat een krachtig en gevarieerd progressief geluid laat horen waarbij Derev het genre een flinke impuls geeft. Na Tunnel Vision zet Turab in. Met Turab zetten ze meteen progressief in. Krachtige drums en een lekkere riff leggen de basis voor de zang van Adel die laat horen dat hij over de nodige zangkwaliteiten beschikt. Warm en donker legt hij een wat donkere deken over de muziek, maar wanneer hij echt inzet, borrelt de passie de boxen uit. Hij weet passie en kracht fraai te combineren en in Turab kun je zeker de muziek van Soen herkennen. Buiten de zangstukken zet Derev stevige en lekkere progstukken in waarin vooral drummer Michel zich niet onbetuigd laat.
Met Futile wordt de ingeslagen weg verder verkend. In ruim acht minuten weet Derev je absoluut te overtuigen met een compositie dat een afwisselend karakter kent. De heldere zang van Adel wordt goed ondersteund door de muzikale achtergrond. Binnen de krachtige metalstukken is er genoeg ruimte voor gevoelige elementen en de spanning wordt goed opgevoerd waarin drum en zang elkaar mooi aanvullen en versterken. Futile is een compositie waarin je ondergedompeld wordt in warmte van de strakke progressieve rock en de samples aan het begin en eind zorgen ervoor dat het geheel als een cirkel zichzelf afrond en daarmee een compleet plaatje aflevert.

Delayed is wat rustiger van aard en hier worden de elementen uit de oosterse cultuur wat meer zichtbaar. Het is de opmaat voor het prachtige Slipping Down Again waarin emotie/gevoel hoogtij vieren. Het is echter meer dan een mooi rustig liedje. Liefhebbers van een mooie gitaarpartij krijgen en mooi stuk gitaarspel voor hun kiezen waarin Armando zonder woorden de tekst verder aanvult.
Ghost Of Guilt sluit de EP in stijl af en de geestverruimende invloeden van Soen, Pink Floyd en Opeth zijn perfect verwerkt in het complete plaatje. De zang is extreem gevuld met emotie en krijgt ook hier meer lading door het gitaargeluid terwijl Michel met zijn diverse drumstijlen verrassende wendingen geeft aan de compositie. Er is genoeg ruimte voor mooie en stevige progressieve stukken waarin bassist Liam even mooi mag schitteren en uitpakt met een lekkere baspartij.
Leap Of Faith is een fraaie verrassende EP waarin deze ‘nieuwe’ band laat horen dat ze wel wat in hun mars hebben. Een mooie nieuwe speler in het genre die met deze EP in ruim een half uur een prachtig visitekaartje afleveren.