Centraal staat echter snoeiharde metalcore dat strak en heftig gespeeld wordt, waarbij zware ‘breakdowns’ zoals in Find What You Love goed aanwezig zijn. Vooralsnog is het ook een album waarin Desasterkids eenvoudig in het gehoor liggende nummers heeft opgenomen die uitstekend opgebouwd zijn. Luister hiervoor naar bijvoorbeeld Deathgaze, Lawless (dat het live uitstekend gaat doen) en Break Down The Walls. Nummers die goed klinken en een uitstekende mix in zich hebben van een zware groove en een goed klinkende melodie en waarin zanger Iain Duncan laat horen over genoeg potentie te beschikken voor het krachtige metalcoregeluid. Ook in Autobahnsong is dit het geval. De band is niet bang voor wat tempo- en stijlwisselingen. Zo siert in het zwaargewicht Harlot Killer een subtiele pianomelodie de basis en zijn de gitaar- en de zanglijn op diverse niveaus aanwezig. De intensiteit van het nummer ontleent zijn kracht aan de gelijkenis met een goed strak Slipknotnummer. Iets dat ook merkbaar is in de single #Sicksicksick. Het nummer start uptempo, maar heeft ook een rustig tussenstuk waarna in fasen naar een climax wordt gewerkt.
Desasterkids vist met het debuut 030 in de grote vijver die metalcore heet. Ik moet zeggen dat de energieke uitwerking van de nummers ervoor zorgt dat het aas goed genoeg is om de nodige aandacht te vangen. De elf nummers zijn divers en spreken waarschijnlijk ook niet metalcoremetalheads wel aan door de aanstekelijke melodieën en elementen uit de nu-metal.
