Het is alweer vier jaar geleden dat ik omver werd geblazen door de (thrash/groove)metal van Destroy Humanity. Het drietal uit het Belgische Beerzel weet een goede portie groovemetal neer te zetten waar de gehele Benelux trots op mag zijn. Het is precies het geluid dat met het ontbreken van een band als Lamb Of God het gat dicht dat ontstaan is. Destroy Humanity is echter geen kopie van LOG maar een band die vanuit zichzelf kwalitatieve groovemetal met een hoofdletter brengt.
Black Pyramid start met een sterke groove en je kunt je bijna niet voorstellen dat hier slechts drie personen aan het werk zijn. In Cats Of Ulthar wordt het tempo fiks opgeschroefd en vooral drummer Thierry Verstraeten heeft alle remmingen achter zich gelaten. Wanneer de eindgroove van gitarist/zanger Koen Vlerick wordt ingezet, weet ik al dat het met dit album goed zit.
Het basgeluid van Sander Bellekens in natuurlijk een onmisbare factor in het totale geluid van Destroy Humanity, maar in Parasite is er ook nog een keer een heel klein hoofdrolletje bij de start. Koen laat zijn stem flink grommen en dat past hem en de band uitstekend.
Met King Of The Ashes is er moment van rust, van reflective. De start doet denken aan Alice In Chains. Muzikaal is het de eerste minuut rustig en zorgen het akoestische gitaarspel en de diepe donkere stem van Koen dat je je rustig mee laat voeren op de glooiende melodie. En dan gaat het los.
Het is het zware, veelal logge geluid dat de aandacht vraagt bij Destroy Humanity. XXVII is daarvan een goed voorbeeld. Het is zwaar en worstelt zich een weg richting de volgende compositie. Tussendoor zijn er wat tempowisselingen waardoor je aandachtig blijft luisteren.
Voor mij zet Destroy Humanity daarna een dijk van een compositie neer met het titelnummer. Where Is Your God Now is ijzersterk en waarschijnlijk één van de beste composities van dit jaar. Niet alleen muzikaal is het een schot in de roos, maar ook tekstueel raakt de compositie me diep. De start is zwaar en log met een subtiel stuk gitaarspel, maar de spanning is al voelbaar en komt dan ook tot een uitbarsting. Snel, furieus en energiek ramt Destroy Humanity de boodschap je door de strot. Eenmaal doorgeslikt gaat de band weer smooth verder zoals bij de start. De metalsinusoïde vervolgt echter zijn weg. Het refrein is bruut in intensiteit. Het tempo ragzwaar, maar de boodschap wordt er uitgeschreeuwd. Werkelijk een genot om naar te luisteren. Het heeft furie, het heeft een goede groove en een afwisselend geluid.
Breaking The Silence gaat verder op de ingeslagen weg. Het tempo ligt wat hoger, maar de intensiteit is onveranderd hoog en ook hier zorgt de variatie voor een immens geluksgevoel. De riffs zijn strak en sterk en in het geheel spreekt het aan. In Prophet Of Sin doet de band nog een keer waar het goed in is en sluit daarmee aan uitstekend album af, dat nog menige keer mijn playlist gaat vullen.
Where is Your God Now is een perfect vervolg op het debuut Hypnopompia en zet Destroy Humanity verder op de groovemetalkaart.