De basis voor Teitan werd gelegd in 2008 toen Devi 18 jaar was. Samen met zijn 15-jarige kameraad Damon wilden ze black metal maken. Gewoon keihard rammen. Er werd een demo opgenomen en daar bleef het een beetje bij. Damon ging naar hip-hop luisteren en dat was het dan.
Tien jaar later kwamen ze op het idee dat het toch wel tof zou zijn nog iets met die demo te doen. Dat resulteerde in het eerste echte Teitan album, Weight Of The Void. “Ik vond het vet om te doen en ik hoorde dat er wat psychotisch inzat, wat ik verder wilde ontdekken. Ik ben toen aan de slag gegaan om het zelf te produceren. Door de pandemie had ik het minder druk met Cthuluminati, dus ik had meer tijd om me daar in te verdiepen. Ik ontdekte het voordeel van alles in je eentje ongeremd te kunnen uitwerken.”
Op de EP verzorgt Devi de gitaar, bas en zang. De drums programmeerde hij ook eigenhandig. Sommige stukken zijn met synthesizer gedaan en anderen zijn het gevolg van creatief omgaan met effecten. Zo kan het dan ook dat er stukken in zitten die als strijkorkest klinken, terwijl het gewoon een gitaar is met effecten er overheen.
Het mag opmerkelijk genoemd worden dat de EP door maar liefst drie labels werd uitgebracht, ieder label zorgde voor een ander formaat. Op die manier konden labels de kosten drukken. “Het is natuurlijk best weirde muziek, dus het is super dat er labels zijn die het überhaupt durven uit te brengen,” zegt Devi tevreden.
Er zit een behoorlijk filmisch karakter in de EP. Toch is Devi niet direct een groot filmliefhebber maar vertelt zijn muziek wel een bepaald verhaal. “Ik heb wel de neiging alles groot en intens te maken, ik kan vrij theatraal zijn en dat uit zich op de EP in het filmische karakter. Voor het nieuwe album werk ik samen met de kunstenaar van de albumcover en proberen we te ontleden waar de muziek over gaat. Bij Vakuum waren dat vijf verschillende manieren waarop het universum zou kunnen eindigen. Sommige van die manieren waren nerdy en wetenschappelijk, andere hadden een meer filosofisch en abstract karakter, maar er zit ook nog een diepere laag onder. Als je schrijft ben je in eerste instantie met gevoel bezig en niet met kwantumfysica. De black metal is niet rijk aan aan hippies die LSD gebruiken en naast black metal Pink Floyd luisteren. Hoe ik kijk naar duistere kunst en mijn eigen ervaringen, neem ik mee in mijn muziek. Ik heb niet het makkelijkste leven gehad en muziek is mijn manier om om te gaan met een duistere kant die ik nog bij me draag.”
Een deel van die moeilijke tijd zit hem er in dat hij vanaf zijn 8e in aanraking gekomen is met jeugdpsychiatrie en ‘’volgestopt werd” met ritalin. “Nu ben ik vooral druk, maar als kind word je heel veel tegengehouden en terecht gewezen en groei je op met het idee dat je niet spoort of niet goed bent hoe je bent. Veel bekende mensen zijn neurodivers. Waarschijnlijk vinden we het interessant om daar naar te kijken of te luisteren. Het zijn mensen die dingen een rare twist kunnen even. Als je naar de muziekschool gaat, vertellen ze je hoe je muziek moet maken en geven ze regels waarmee ze je kneden tot iemand waar er al veel van zijn. Er zijn veel autodidacten die de drive hebben om eigen dingen te leren. Kijk naar Kurt Cobain… Die was technisch geen erg goede gitarist, maar kon erg goed een bepaald gevoel overbrengen. Ik zelf heb een rare manier van leren. Ik kan mezelf niet makkelijk er toe zetten iets te leren, mijn aandachtsspanne is vrij kort. Maar soms, als iets me interesseert, kan ik juist heel goed hyperfocussen. Het is denk ik als een kunstenaar die begint met potlood, daarna gaat schilderen en weer overstapt naar andere kunstvormen. Als je eenmaal die behendigheid in de vingers hebt is het makkelijker overstappen. Ik begon met gitaarspelen en op een bepaald moment had ik de basisbeginselen van muziek zo goed door, dat ik bas en piano kon leren spelen.”
Via zijn opa kwam Devi voor het eerst in aanraking met muziek. Deze was geboren in Indonesië en werd in de oorlog naar Nederland gehaald. In de jaren vijftig werd hij niet overal hartelijk ontvangen,leefde hij als een soort straatschoffie en raakte betrokken bij de vroege rock ‘n’ roll scene daar. “Hij speelde nog in The Black Dynamites. Hij schudde zo zijn wilde haren van zich af en leerde mijn vader gitaar spelen. Toen mijn ouders gingen scheiden was ik vier. Als ik dan bij mijn pa bleef slapen, vertelde hij geen verhaaltje voor het slapen gaan maar speelde hij gitaar. Ik leerde mijn eerste akkoorden van hem en toen ik een jaar of zeven was riep ik al ‘Roots, Bloody, Roots’. Via mijn oom raakte ik in de black metal. Ik weet nog dat de album art van Sinister’s Diabolical Summoning veel bij me los maakte. Het freakte me uit, maar de vibe van de andere wereld, dat sfeervolle, trok me ook erg aan. Uiteindelijk was het, hoe heftiger en weirder het was, hoe gaver ik het vond. Toen ik 18 was en flink met LSD begon te experimenteren heeft me dat flink veranderd. Als je voor je lol drugs gebruikt, gebruik je coke of XTC. Wat veel mensen als bad trip zouden bestempelen, was voor mij juist een inspiratiebron. Ik werd er door geprikkeld en mijn fantasie werd er door gevoed. Dingen hoeven niet altijd makkelijk te zijn. Collega’s in de psychiatrie, waarin ik werkzaam ben, snappen niet hoe ik daar naar kan luisteren maar het is mijn manier om met frustraties en gevoelens om te gaan.”
Het interview vindt plaats net na een dagje in de studio van Devi met zijn andere band, Cthuluminati. Dat heeft toch weer een ander geluid dan de black metal van Teitan. “Ons genre weten we niet echt te benoemen. Op een gegeven moment noemden we het avant-garde psychedelische stoner doom. Het is in ieder geval metal met een experimentele inslag. De song structuren zijn onconventioneel en ik maak graag een Muppet Show van mijn zang, om de stemmen in mijn hoofd een rol te geven in de muziek. Met Cthuluminatie schrijven we verhalen om te ontsnappen aan de echte wereld. Het zit vol humor, lol, easter eggs en Lovecraftiaanse complottheorieën . Overigens zie ik die laatste als science-fiction. Ik acht de meeste mensen niet in staat dergelijke complotten uit te voeren. De waarheid is nog meer fucked up en ze weten gewoon niet wat ze doen. Het nieuwe album gaat over illusionisten die zo krachtig zijn doordat ze samenwerken met djinns en demonen. Zo kunnen ze trucs doen die onmenselijk zijn. We hebben toevallig een illusionist gevonden en hebben het verhaal uitgewerkt hoe hij aan zijn krachten is gekomen.”
Dat klinkt als iets om naar uit te kijken, zeker met de achtergrond van Devi in het achterhoofd na dit openhartige interview.