Dit is alweer het zesde album van Devil To Pay, en deze keer brengen ze het album uit dat de band perfect situeert waar deze wil staan. Zanger Steve Janiak heeft een krachtige, wat rauwe stem. De muzikale begeleiding is donker en zwaar. De ene logge riff volgt de ander op, de gitaarpartijen beheersen het album. Het is een album dat je onbehaaglijke gevoelens zou moeten geven.
Heave Ho is het eerste nummer en meteen vanaf het begin lekker melodieus. De zware riffs geven de lading mee. Get On Down is minder zwaar en heeft wat stoner invloeden. Trage, langzame riffs en een minder uitgesproken zangpartij. 37 Trillion opent met een snelle, zware gitaar riff. Terwijl de riff zich zelf kopieert, begint de zang.
Van de tien nummers op het album springt het laatste nummer Anti-Gravity Depravity er uit. Het begint al met de intro die zo afwijkend is ten opzichte van de andere muziek op het album dat je even denkt dat je een andere band gaat horen. Het is een uiterst dansbaar en melodieus nummer, althans zo lijkt het in de eerste minuut. Maar dan worden de gitaren luider en donkerder, de drums harder en de zang agressiever.
Tien stevige rocknummers op rij die niet voor elkaar onderdoen in kwaliteit. Devil To Pay heeft met dit album weer een topprestatie geleverd, hier zal menig fan van gaan genieten.