Een nagenoeg uitverkochte zaal wordt vanavond opgewarmd door twee supportacts en het is dan ook aan het Noorse Fixation om het spits af te mogen bijten. Het is tijd voor metalcore in de grote zaal in Brabant en we zien meteen een dolenthousiaste band aan het werk. Fixation combineert diverse stijlen en dat zal niet de eerste act zijn die zich niet snel in een hokje laat plaatsen., De band bracht in het verleden al eens een EP uit en ook zal dit jaar hun debuutalbum het levenslicht zien. Vandaag krijgt Tilburg alvast een voorproefje van wat ze allemaal in huis hebben en ze weten een overtuigende set neer te zetten. De klanken van de harde gitaren vullen de 013 en zwepen het publiek op. Er gaan al snel wat vuisten de lucht in en ook zien we hoe de frontman over het podium stuitert. Qua performance zou hij niet misstaan in een hardcore- of punkformatie. De frontman lijkt extra enthousiast om in Nederland te spelen, want kennelijke heeft hij nog roots in Sittard en voelt toch nog enig verwantschap met ons kikkerlandje. De sound van Fixation is heel prettig om naar te luisteren, het gitaar- en drumwerk is strak en de combinatie van metalcore en post-metal blijkt een schot in de roos, maar aan podiumpresentatie hebben de heren nog wel iets leren. Je weet maar nooit wat de toekomst gaat brengen…
Zo is Klone eind jaren ’90 ook eens begonnen in Frankrijk en nu alweer ruim twintig jaar onderweg. Het is tijd voor groovemetal met een progressieve rock-inslag. Vanaf de allereerste tonen grijpen deze heren je meteen bij de strot. Niet alleen de frontman, maar ook de andere gitaristen ballen de vuisten en jutten het publiek graag op. Dit heeft een positieve uitwerking, de menigte in Tilburg eet uit hun handen en raakt alleen maar enthousiaster. Naast het zware gitaarwerk is er ook een grote rol weggelegd voor de drummer, maar ook mogen de toetsen niet vergeten worden. Klone brengt dan ook een complete wall of sound, waarbij de zanger de boel nog graag een keertje opjaagt. Op de setlist prijken nummers van diverse albums, maar de focus ligt vooral op het spelen van muziek van hun meest recente album Meanwhile. Daarnaast heeft Klone waarempel een cover op de setlist staan. Wat heeft Klone een weergaloze versie van Bjork’s Army Of Me ingestudeerd. Voor diegenen die de muziek van Klone niet kennen kunnen alsnog een aantal woorden meezingen. Klone heeft dan ook voor eenieder wat wils.
Dat mag ook gezegd worden voor het hoofdprogramma. Na de ombouw is het tijd voor Devin Townsend! Al jarenlang dendert hij over de vele podia en ook in Tilburg is hij een graag geziene artiest. Zijn bezoekjes aan de Brabantse poptempel zijn niet meer op één hand te tellen. Keer op keer weet hij ons weer te verbazen en dat is vandaag niet anders. Ditmaal opent hij met Lightworker, een nummer van zijn meeste recente album Lightwork, waarvan we ongetwijfeld nog wat meer zullen horen. Bij Devin Townsend en zijn band lijkt alles meteen van de allereerste tonen spot on te zijn, goed gitaarwerk, sterke zang, alles is aanwezig om er een mooie avond van te maken. De feestvreugde wordt alleen maar groter, want opvolger Kingdom is ook meteen een schot in de roos, het publiek wordt uitzinniger en laat zich duidelijker horen.
Devin Townsend is echt een podiumbeest en hij kan het dan ook niet laten om aan te geven hoe blij hij is om weer op pad te mogen zijn na die lange periode. Hij heeft zich gerealiseerd hoe lastig het is om niet te kunnen doen wat je zo graag doet en ook wat Corona voor eenieder heeft betekend. Des te meer redenen voor een feestje en daarvoor heeft hij een nieuw instrument meegenomen op deze tour. Devin Towsend zorgt ervoor dat het zelden saai op het podium en/of voorspelbaar. Hij experimenteert graag en tijdens de harde rocker Dimensions horen we hem met een soort van theremin aan de slag. U wil variatie, u krijgt variatie in de show, want wie had gedacht dat hij vervolgens tijdens Why? een stukje opera zou opvoeren?
De goedlachse Canadees is eigenlijk net zoals de grote octopus die op de backdrop te zien valt. Als elke tentakel een andere muziekstijl is die hij kan spelen dan komt het aardig overeen. Het is dan ook zelden saai en graag tovert Devin ook nog een aantal grappen uit zijn mouw. Zo probeert hij op grappige wijze te verbloemen dat hij even niet weet welk nummer er ook alweer op de setlist staat en dit blijkt klassieker The Fluke te zijn, een instrumentaal hoogstandje wat al een tijdje niet meer is gespeeld. Zo staan er nog meer pareltjes op de lijst vanavond en ook met Deadhead vinkt hij graag een publieksfavoriet af. Wat is dat ook een heerlijke song. Het mag ook een tikkeltje harder tijdens de show van Devin Townsend, want tijdens Heartbreaker mogen de versterkers een standje hoger. Zo worden alle fans op hun wenken bediend tijdens dit optreden.
Devin Townsend heeft in de loop der jaren de nodige albums uitgebracht en hij kan dan ook rijkelijk kiezen. Tijdens deze Lightwork-tour is gekozen om met twee nummers van het album Infinity te eindigen. Met Truth en Bad Evil laat hij de grote zaal nogmaals genieten van het talent wat hij en zijn band in zich hebben. Goedlachs grapt hij nog dat we normaal gesproken hard moeten juichen en klappen en dat hij dan samen met zijn band weer terugkeert op het podium. Hard juichen en klappen mag, maar ze blijven wel op het podium staan om meteen aansluitend het toegift te spelen. De gitaren mogen nog twee nummers lang hun best gaan doen. Van het recente album klinkt Call Of The Void door de grote zaal, maar voor de afsluiter gaan we terug naar de tijd dat Devin nog de frontman was van Strapping Young Lad. Love? is dan ook de oudste song die we te horen krijgen in Tilburg. Wat hebben we weer mogen genieten van Devin Townsend en zijn band. Een volgend bezoek slaan we dan ook niet snel af, je weet namelijk nooit wat hij nu weer uit de hoge hoed tovert!