DeWolff – Doornroosje (Nijmegen) 28/11/2014

Met de release van “Grand Southern Electric” gooide DeWolff hoge ogen. De band vond zichzelf opnieuw uit en nam de Southern Electric vanuit de Verenigde Staten mee terug naar Nederland. De shows van DeWolff laten zich kenmerken door een flinke dosis energie, de band geeft praktisch alles. De Limburgers zijn op tour om hun huidige album te promoten en mogen vandaag een uitverkochte kleine zaal op zijn kop gaan zetten!
Als supportact mag vandaag Faut Haut openen. De groep neemt het publiek mee terug in de tijd. Het is de muziek van de jaren ’70 en ’80 wat bij deze heren de klok slaat.  Hun sound doet denken aan de stijl van Davd Bowie, maar ook zijn er gelijkenissen met De Staat. Niet gek, want de drummer van de band speelde ook in De Speeldoos, het project van Roosbeef en Torre Florim. Faut Haut heeft een excentrieke frontman die continu in allerlei poses op het podium staat. Er is dan ook altijd wat te zien. Het is wat theatraal, deze act, maar muzikaal staat het als een huis. Faut Haut speelt vandaag nummers van hun nieuwe album en tussendoor vertelt de zanger wat over de inhoud van de nummers. De ogen zijn vandaag niet alleen gericht op de markante zanger, ook de bassist heeft wat aparte trekjes. Zo is er bij deze supportact genoeg om naar te kijken en zo is de zaal alvast prima opgewarmd.
Er wordt snel omgebouwd en de heren van DeWolff trappen op tijd af. De setting op het podium is vrij compact, waardoor de band dichter bij het publiek staat. DeWolff speelt aan het begin van de set voornamelijk nummers van hun nieuwe album “Grand Southern Electric” en doet dit vol overgave. Zoals wolven gretig zijn als het gaat om de jacht, zo gedreven zijn deze jonge mannen uit Limburg. Een show van DeWolff verveelt zelden en we zien alle muzikanten helemaal opgaan in hun spel. Zo kruipt toetsenist Robin Piso bijna helemaal in zijn hammond, schudt hij wild met zijn haar en neemt allerlei poses in, terwijl zanger Pablo van der Poel de een na andere riff uit zijn gitaar tovert. Het publiek geniet dan ook van deze performance, hiervoor is een uitverkocht Doornroosje gekomen. De band speelt vandaag in een razendsnel tempo en nummers lopen soms vloeiend in elkaar over. Soms is er een even een adempauze en wordt er een woordje met het publiek gewisseld. DeWolff laat liever de muziek voor zich spreken en daar is absoluut niets tegen. De jaren ’70-sound krijgt een prima opleving bij deze muzikanten. Naast nummers van het laatste album horen we een mooie mix van de oudere albums voorbijkomen. Sinds de oprichting in 2007 is het enorm hard gegaan en hebben ze al heel wat optredens op hun conto staan. De vele optredens betalen zich dan ook uit, wat een geweldenaren op het podium. Voor aanvang van de show sprak zanger Pablo nog met een bezoeker over het nummer “Medicine”, waarbij het verzoek kwam of dit nummer op de setlist stond. Nou, deze bezoeker heeft geluk vanavond, “Medicine” klinkt door de kleine zaal en wordt vol overgave gespeeld.
Naast de ballads is er ook genoeg ruimte op de setlist voor wat psychedelische klanken. DeWolff neemt de bezoekers graag mee op een muzikale trip en het publiek kan slechts meeknikken en genieten. Het oevre van de mannen leent zich hier ook prima voor en de geluiden van het Hammond van Robin Piso komen keihard binnen. Zo weet je een zaal mee op een trip te nemen. Volgens zanger Pablo gebeurt er altijd iets geks als hij in Doornroosje speelt. Zo irriteert hij zich vandaag aan een stukje ductape wat onder zijn schoen zit en gooit dit richting de voorkant van het podium en het ligt vlak voor de neus van een paar bezoekers. Even beweert Pablo zelfs dat dit radioactief materiaal is en sommeert de twee dames die vooraan staan het stukje terug te gooien, waarna Pablo het ludiek naar zijn broer Luka gooit die achter het drumstel zit. Even is er dan ook een moment om bij te komen.
In een overdonderende set komt veel moois voorbij, maar de uitgesponnen versie van “The Pistol” zorgt helemaal voor veel applaus. Door erna nog de hit “Don’t You Go Up The Sky”te spelen gaat het publiek aan het dansen. Zo weten de heren ook deze avond in Doornroosje tot een groots succes te brengen. Het publiek wordt net zo gretig als DeWolff zelf, ze willen meer. Gelukkig krijgen ze dat ook en heeft de band uit Limburg nog twee nummers in petto. “Restless Man” van het huidige album “Grand Southern Electric” en de afsluitende track “Gold And Seaweed”, dat wordt aangekondigd als “Harder Dan Ik Hebben Kan”, wat natuurlijk een verwijzing is naar Blof, die vandaag in de grote zaal van dit nieuwe Doornroosje spelen. De afsluitende track is het allereerste nummer wat de band ooit opnam en zorgt dat Doornroosje nog eenmaal helemaal uit hun dak kan gaan. DeWolff verveelt dan ook nooit, graag tot een volgende keer!