DFB – Perspective

DFB voor de Dylan Furr Band. Een artiest die oorspronkelijk als soloartiest een tweetal instrumentale albums volschreef en een derde met waarop hij zelf de vocalen voor zijn rekening nam. Met de komst van Elijah Arnold is DFB een zanger rijker en kan Dylan Furr zich toeleggen op de muziek terwijl hij op de EP Perspective ondersteund wordt door het drumwerk van Max Lobetta.
De zes composities op Perspective passen het best in het genre van de progressieve metal. En binnen het genre dan aan de minder complexe kant, want alle composities zijn goed te volgen en je hebt als luisteraar dé idee van de composities snel te pakken.
Dat progressieve element ligt subtiel onder de oppervlakte in Halogen en in Epiphany komt het progressieve karakter mooi naar voren in de wisselingen in structuur met daarin een stevig neergezet drumgeluid. Behalve de clean vocals, die in deze compositie sterk zijn, wordt er muzikaal wat steviger ingezet bij de gruntpartijen. De clean vocals zijn gaandeweg de EP niet altijd even sterk, dus daar zou in de toekomst wat meer aandacht voor kunnen zijn.
Aan het eind van Dissolve krijgt de luisteraar instrumentaal een vrij rustig en evenwichtig stuk muziek waarin het gitaargeluid centraal staat. Passend binnen de context en los van ik-speel-de-meeste-noten-in-een-minuutstijl. Behalve in deze compositie komt het gitaarspel van Dylan Furr sterk naar voren in het instrumentale Hindsight. Slechts onderbroken door het geluid van een keyboard en ondersteund door het ritme van een drumcomputer laat Dylan de gitaarliefhebber even wegdromen in een sferisch glooiend gitaarlandschap
Single Transcendence is al eerder naar voren geschoven door het online zetten van de video eind juni. Deze compositie laat goed horen waar DFB voor staat. Alle elementen  die kenmerkend zijn voor het geluid van DFB, komen terug in deze compositie. Zware riffpartijen worden afgewisseld met subtiel gitaarwerk dat uitmondt in pakkende gitaarsolo’s. De sfeer van de compositie wordt nagenoeg altijd versterkt door de zangpartijen. Ook in Transcendence wordt, net als Dissolve, de luisteraar aan het eind meegenomen in de repeterende muzikale passage.
Perspective van DFB is niet specifiek te plaatsen in een of ander subgenre in de metal. De zes composities klinken gewoon evenwichtig, hebben een licht progressief karakter, maar zijn zo opgebouwd dat menig metalfan het schijfje wel kan waarderen. Voor mij zijn de diversiteit in kracht en de samengang van de clean vocals en grunts de katalysatoren op de EP. Perspective is daarmee niet diepgravend, extreem of vernieuwend, maar gewoon een lekkere EP om regelmatig de revue te laten passeren.