Diablo Swing Orchestra – Pascifisticuffs

Liefhebbers van progressieve rock en metal plaatsen ‘hun’ muziek graag in hokjes. Wat zalig is het dan om een band tegen te komen als het uit Zweden afkomstige Diablo Swing Orchestra. Deze band laat zich immers niet in een hokje plaatsen. De groep mixt namelijk invloeden van heavy metal, symfonische metal, progrock, jazz en klassieke muziek tot een wonderbaarlijk geheel. Oorspronkelijk bestond de band uit zes leden. Dat zijn er inmiddels acht, nadat in 2011 de band versterkt is met een trombonist en trompetspeler.
Pascifisticuffs (een pascifisticuff staat voor een vuistslag van een persoon die beweert een pacifist te zijn) is het vierde album en de opvolger van Pandora’s Piñata uit 2012. Het schijfje telt 13 nummers variërend in lengte van 35 seconden tot een kleine zes minuten. Van het openingsnummer Knucklehugs (Arm Yourself With Love) spat gelijk al de adrenaline af. De band trekt daar gelijk alle registers open, zowel vocaal met meerstemmige zang als muzikaal met cello, trompet en trombone. Amper bekomen van deze tweeëneenhalve minuut wordt je met klassiek vioolspel The Age Of Vulture Culture ingetrokken. Binnen de vijf minuten ontvouwt zich een Zuid-Amerikaans aandoend nummer inclusief zang van Kristin Evegård. Deze dame domineert dit album en doet qua stemgeluid denken aan ‘onze’ Caro Emerald. In Superhero Jagganath worden we geconfronteerd met een bonte mengeling operazang, koperblazers en strijkers. Om te eindigen met een stevig portie jazz metal.
Vision Of The Purblind is net als Pulse Of The Incipient, Cul-De-Sac Semantics en Porch Of Perception een ultra kort instrumentaal niemendalletje. En eigenlijk overbodig. Maar ze zijn te kort om de muzikale pret te drukken. De dansschoenen kunnen aangetrokken worden bij Lady Clandestine Chainbreaker, want het is een echte cha cha cha. Tijd om bij te komen wordt je niet gegund, want de cha cha cha gaat over in het wilde party nummer Jigsaw Hustle met fijne vocalen van Kristin Evegård. Een kamerorkest vormt de intro van Ode To The Innocent. Op dit mierzoete nummer horen we een andere, meer rustige kant van het octet. Met het jazzy en swingende Interruption wordt de luisteraar wreed ontwaakt uit zijn mogelijke slaap. Een mix van trompetgeschal en elektrisch gitaargeweld wordt afgewisseld door de zoetgevooisde stem van Kristin Evegård. Ben je er nog? In Karma Bonfire wordt de stuiterende weg voortgezet. In dit nummer wat bol staat van de koperblazers horen we voor het eerst ook zanger Daniel Håkansson in een pittig en opzwepend duet met zijn vrouwelijke collega. Het album wordt met Climbing The Eyeball in een meeslepende mix van blazers en zware gitaarriffs in stijl afgesloten.
Pascifisticuffs is pittige kost. Zelfs voor de liefhebber van avant-garde metal. Maar het album is tegelijkertijd een mooi excuus om een leuk feestje te bouwen.