Als eerste track vinden we de intro Lucid Chaos. Een mooi voorbeeld van wat we voor de rest van het album mogen gaan verwachten. Gelijk vol gas gaan we met Race To Equilibruim. Een track zoals we die van Diabulus mogen verwachten: vol bombast, wervelende arrangementen en dat afgetopt met de rauwe donkere grunts van Gorka. Mooie koren op de achtergrond en de heerlijke volle stem van Zuberoa. De refreinen die uitnodigen om mee te dansen en mee te zingen. Meer van dit please! We stampen nog even verder met Nuevo Rumbo. Een track volledig in het Spaans. De lyrics begrijp ik niets van, maar dat mag de pret niet drukken. Het is een heerlijke track die fijn in het gehoor ligt. Om het gebruik van het old school orgel maar niet te vergeten voor een tikkeltje rauwe blues. Dat swing met metal een goede combinatie kan zijn, bewijst The Misfits’s Swing. Een track waar ook kort geleden een videoclip van werd gereleased. Hij laat ons horen hoe we continue om ons heen horen hoe we ons moeten gedragen, denken en eruit moeten zien. Mooi om te horen hoe we eigenlijk wat vaker de middelvinger mogen gaan gebruiken en zeggen: “weet je wat, ik geef er geen reet om. Ik ben ik, deal with it.”
Gedaan met swingen, we gaat weer een tandje harder met In Quest of Sense. Vol gas razen we door een track vol welvende drums, bombast, adembenemende koren, retestrak gitaarwerk en agressieve grunts in het Spaans. Hier mag Zuberoa ook shinen in haar hogere regionen. We gaan verder met het Baskische Otoi. Een track waar we de folkische, misschien wel pagan invloeden terugvinden. Dat is precies waarom ik zo van Diabulus houd. Terug naar de basis, terug naar de natuur, naar onze voorouders,… Bij het horen van deze track waan je je in een flits in de Baskische bergen. Het is ruimschoots een folkische track met een flink rauw randje door het gebruik van de snelle grunts. Ook van deze track verscheen al een mooie clip.
We nemen een tikkeltje gas terug en gaan verder met Blurred Dreams. Een pakkende ballad die een droevige, onzekere ondertoon heeft. Ik duik maar niet te ver de lyrics in want de droefheid overvalt me nu al compleet, mede door de mooie koren, haast engelen, op de achtergrond.
Gedaan met de rust! We zetten weer wat gas op de krukas met On The Edge. Een recht in je gezicht track die zomaar eens de spiegel kan zijn van de worstelingen die kersverse ouders mee maken. Het gevecht van slapeloze nachten en hoe deze enorm slopend kunnen zijn met alle gevolgen van dien. Voor mensen die bekend zijn met depressie en andere mentale aandoeningen zal deze track ook heel wat aha momenten hebben. Met Our Last Gloomy Dance komen we gelijk aan bij de langste track van het album. Hier mag Zuberoa weer shinen in haar hogere regionen en op de klassieke manier die we op eerder werk van de band hebben gehoord. Een track die op de wals manier met een flinke teug metal verweven wordt. Ook hier weer de prachtige koren die een mooie rol krijgen. Een track die voldoende twists kent om het een zeer fijne track te maken die blijft boeien van begin tot eind. Gedaan met de melancholie, we gaan weer vol gas vooruit met One Step Higher. Een track die een poppy gevoel heeft in de refreinen en daar ook voor een hoog meezinggehalte zorgen. Om daarna full force en vol de beuk erin weer door te razen. Deze keer geen grunts van Gorka maar wel zijn virtuoze toetsenspel. Heerlijke track en wat mij betreft ook zeker één van de toppers op het album. Sesamstraat is nog lang niet voorbij dus bedtijd is het nog lang niet met Blind Muse. Ook deze track is heerlijk up tempo en luistert ontzettend fijn weg. Ook hier vinden we rustige epische stukken die elkaar genadeloos afwisselen met passages vol wervelende drums, virtuoze toets partijen en de pakkende, betoverende stem van Zuberoa. Als hekkensluiter van het album vinden we In The Vortex. Een track die rustig van start gaat, bijna filmisch. Al snel horen we de klassieke stem van Zuberoa. Kippenvel kruipt over mijn hele lichaam. Deze keer geen ronkende gitaren en bombastische drums. Wel hele mooie arrangementen op de toetsen en de prachtige stem van Zuberoa die hier en daar bijgestaan wordt door wederom het prachtige koor. Zeer zeker een waardige afsluiter van een album wat mij achterlaat met meters kippenvel op mijn hele lijf.
Het Album om kort te gaan: Diabulus in Musica heeft met dit pareltje maar weer laten horen waar zij voor staan en wat zij in hun mars hebben. Het mocht dan even duren voor dit album het daglicht zou zien maar het is het wachten meer dan waard. Het album geeft een mooie glimp in de wereld van kersverse ouders, de problematiek van de wereld en de druk die onze maatschappij met zich meeneemt. De band heeft zich wederom opnieuw gevonden. Zij schuwen het niet om andere muzikale invloeden te gebruiken zoals swing en blues en deze naadloos te verweven met metal. Dit werkt zeer verrassend en vernieuwend en daardoor dus ook interessant om naar te luisteren. Wat mij betreft heeft Diabulus hier wederom een mooi staaltje werk neergezet wat genieten is van de bovenste plank. Een musthave van 2020!
Line Up:
Zuberoa Aznáres – zang
Gorka Elso – toetsen
David Carrcia – drums
Alexey Kolygin – gitaar
Tracklist:
Lucid Chaos
Race to Equilibrium
Nuevo Rumbo
The Misfits’s Swing
In Quest of Sense
Otoi
Blurred Dreams
On The Edge
Our Last Gloomy Dance
One Step Higher
Blind Muse
In The Vortex