Diana Rising – Stars Can’t Shine Without Darkness

Hollande of Macron, het maakt de Fransen geen zak uit wie er aan het roer staat. Er is slechts één ding belangrijk en dat is om met de Franse metal heel Europa te veroveren. En dan niet met de Franse slag. Ook het metalcoregezelschap Diana Rising doet een flinke duit in het Franse zakje.
Met twee EP’s op zak werd het nodig tijd om een heel album uit te brengen en zo is daar dan Stars Can’t Shine Without Darkness. Elf composities kent het schijfje en het duurt ruim een half uur. Ik moet zeggen dat dat wel genoeg is. Niet dat het Franse kwintet zo’n beroerd album hebben afgeleverd, maar ik mis gaandeweg het album wat uitschieters. Het klinkt allemaal goed. Zanger Jérmie Djé Pasqualin heeft een goede strot en muzikaal zit het prettig in elkaar. Sommige composities hebben een lekker zwaar karakter (This Feeling Inside, Sons Of Sun, You Should Have Known) en/of zijn gebouwd rond een sterke riff (Cursed, Diamond Clouds).
Het venijn ligt wat in het begin van het album. Piece By Piece heeft een sterke groove en de zang is sterk. Het geluid van de gitaar is stabiel te noemen met kleine neigingen binnen de metalcoregrenzen naar de meer extreme metal. Een blauwdruk dat ze op Infinite Dimension eveneens hebben toegepast.
Ook Get Up And Try Again is groovy te noemen. Diana Rising speelt hier subtiel met het tempo waarbij de tussenstukken mooi ingebed liggen in sterke breakdowns.
Nogmaals, Stars Can’t Shine Without Darkness, is geen slecht album en zeker niet binnen het metalcoregenre. Het enige dat ontbreekt is wat variatie in het geheel waardoor de band qua geluid wat meer blijft hangen.
De basis ligt er, het is nu zaak om dat verder uit te bouwen met misschien wel uitschieters naar de extreme metal.