De nieuwe band Dick Diggler’ ontleent zijn bandnaam ofwel aan het hoofdpersonage van de film Boogie Nights (Dirk Diggler) ofwel aan een stripalbum van Lucky Luke (Dick Digger), daar zijn we nog niet helemaal uit. Wel zeker is dat deze nieuwe band uit de Belgische bierstad Oudenaarde een doorstart is van coverband RATZz. Op drums herkennen we Paul, die eerder al de vellen beroerde bij Trauma Exposure, Nephritis en Reality. Dick Diggler’ zit echter in een ander universum dan die bands en is eerder een mix van postmetal, sludge, doom en stoner.
De eerste twee singles zijn Liefde en Licht (wat een verwijzing zou kunnen zijn naar de lyrics van Voor Immer, een track van Amenra) en Lolita. Voor de opnames ging de band naar de Hearse Studio in Heule, waar eerder al schoon volk als Oathbreaker, Hemelbestormer, Splendidula en Amenra over de vloer kwam.
Deze twee tracks zijn instrumentaal (wel heeft Lolita een gesproken intro). Liefde en Licht zit ergens tussen Turpentine Valley en Tool in en klokt af op bijna 7 minuten. De songopbouw en de spanningsboog zijn beide heel strak. Dit klinkt bijzonder donker en heavy. De ook al 7 minuten die we mogen doorbrengen in het gezelschap van Lolita gaan meer naar de doom en stoner, al zullen postmetalfans ook hier wel met plezier naar luisteren. Een paar keer verraadt een break en tempowisseling dat enkele bandleden een voorgeschiedenis in de deathmetal/metalcore hebben. Ook hier weer een uitgekiende mix van herhaling en trage crescendo-opbouw, iets minder dreiging maar wel spanning en emotie. Met een songtitel als Lolita hadden we inzake emotionele lading misschien nog iets anders verwacht, maar lust en verlangen zijn instrumentaal moeilijk te vertalen.
In deze mix van genres hebben al genoeg bands bewezen dat het ook zonder vocalen kan. Bij Dick Diggler’ twijfelen ze nog of de volgende releases met of opnieuw zonder vocalen zullen zijn. Als ze het niveau van deze twee tracks kunnen doortrekken naar een volledig album, moet er eigenlijk niks veranderen aan de formule.