Dicky Woodstock Festival Steenwijkerwold 06/08/16

Feest in Steenwijkerwold voor de 28ste keer. 
Het Dicky Woodfestival in Steenwijkerwold vind voor de 28ste keer plaats.
Voor mij de eerste keer en ik kijk mijn ogen uit. Kermis, muziek, eten, vertier; het is er allemaal.
Het weiland is hier en daar wat drassig, maar het is gelukkig droog. Al met al prima veld.
Er hebben de afgelopen jaren al heel wat indrukkende namen op het festival gestaan en vandaag is het niet anders. Bij de ingang staat Elvis naast een Cadillac te zingen. Mooi warm welkom.
We gaan van start in de hoofdtent. Daar speelt de van oorsprong Oost Groninger band New Adventures.
Blues rock oftewel gewoon steamin’ rock op het podium. Oud gediende Peter Walrecht is terug achter de drums en hij zorgt voor stevig slagwerk.
Zanger Peter Bootsman en bassist Harry de Winter zijn zeer op elkaar ingespeeld. In rock and roll tempo worden we getrakteerd op oude en nieuwe nummers.
Come on zorgt wordt door iedereen uit volle borst meegezonden, maar van hun laatste album Station Zero worden nummers als Shepard of the Hatred ook goed meegezongen.
Veel fans in de zaal die de kans grijpen om deze band aan het werk te zien. Gisteren traden ze voor de eerste keer weer op met Walrecht, maar hij speelt in de geoliede machine mee alsof hij nooit is weggeweest.
Vanwege de overlapping in tijd lukt het niet om alle bands te zien. Maar soms moet je kiezen en dat is met plezier deze avond.
Hierna op naar de tweede tent voor de Canadese band Danko Jones. Tjonge, wat een aangename verrassing is dat; oren en ogen worden verwend. Nog nooit van deze man gehoord (ja, erg) maar jeeee wat is dit goed!!! Het nummer Cadillac raast door de tent. Wat een geweldige band is dit!! zowel qua sound als qua performance van alle drie de bandleden! Ik ben gelijk fan.
Terug naar de hoofdtent voor Status Quo. Wat is dat toch een geweldige band. Helaas is Rick Parfitt er niet bij. Hij is recent getroffen door een hartaanval. Hij wordt vervangen door zoon Freddie van bassist John “Rhino” Edwards. Jammer voor het gevoel, maar wat sound betreft zit het goed. Alles hits komen langs. Het voelt als een koortsaanval; laat maar komen. Wij brullen allemaal mee met The Oriental, Roll over lay down en Whatever you want. Teveel om op te noemen; we worden gewoon in de hitmachine gegooid en oh, wat is dat fijn.
Hierna ga ik naar het Heart Break Hotel voor The Explosion Rockets. Deze band speelt sixties muziek en het klinkt super. De hele tent swingt mee en het is vervelend om weg te gaan, maar ik moet naar Stonegood. Deze partyband staat in de hoofdtent en als ik daar aan kom is alles al in rep en roer. Feestje!!!! Ze spelen covers met een enthousiasme die door iedereen goed wordt ontvangen. Wat een leuke band is dit!!! De drummer herken ik van Mooi Wark, maar hij zit hier goed op zijn plaats. Alles klopt aan deze band. Fun op de buhne en het publiek gaat los.
Hierna ga ik naar Elvis….leeft hij dan toch nog? je zou zeggen van wel als je Olivier Steinhoff ziet en hoort zingen. Dit is een zeer goede imitator. Hij zingt met passie en brengt alles op een manier zoals The King het goed zou vinden. Heerlijk meezingen en zwijmelen bij de aanblik van Elvis op de buhne. Petje af voor deze performance.
Als laatste speelt de band Magnetic Spacemen. Ik zie er een klein stukje van maar het is inmiddels ruim 1 uur geweest en ik moet nog een uur rijden. Ik neem afscheid en spreek nog wat enthousiaste bezoekers. Mijn gezelschap eet nog een hapje en ik mag concluderen dat dit festival een dikke tien krijgt.
Hou het in de gaten: Dicky Woodstock Festival; nooit meer missen.