Dictated – Phobos

Dictated bestaat al sinds 2012 en heeft sinds die tijd het podium mogen delen met bands als Sinister, Wormed, Benighted, Beheaded, Dying Fetus and Suffocation. Toch is hun grote doorbraak een beetje achtergebleven. Ik twijfel er echter niet aan dat met dit album daar verandering in komt.
Wat dit nieuwe album zo sterk maakt is dat simpelweg alles klopt. Het artwork, het concept, de productie. Hier horen en zien we een band bezig die toe is aan het volgende level. Dat blijkt ook wel bijvoorbeeld uit de gastbijdragen van Mendel bij de Leij (Aborted) and Julien Truchan (Benighted).
Alle elf nummers handelen over angsten, de een nog wat obscuurder dan de ander. Zo gaat de track Trypo over gitariste Jessica Otten’s angst voor objecten met kleine gaatjes en Thalasso over gitariste Sonja’s angst voor de diepte van de zee. Dat concept geeft het album net dat beetje boeiende extra.
Muzikaal gezien laten Jessica en Sonja horen dat ze, als componistenduo het vak verstaan. De riffs zijn de motor achter de grunts van York Keijzer en staan volledig in dienst van het grotere geheel. Dat wil zeggen nergens wordt de nadruk teveel op techniek of solo’s gelegd zodat er geen moment van verveling is. Het is bijna onmogelijk niet te headbangen op dit death metal geweld. Ik was zo dom er naar te luisteren tijdens de afwas, met een geheel natte keuken als gevolg.
Een album kortom, wat bruut, donker en meeslepend is. Het type album dat een band een positieve toekomst garandeert.